Het is nu hier dinsdagavond, 22 november, 22 uur, GMT-11. Ben net thuis van het diner in de Kikou hut, thuisgebracht door de eigenares van het restaurant. Want zo gaat het hier op de Cook Islands, iedereen kent iedereen, en voor je het weet ben je een eilander.

Maar laat ik beginnen te vertellen waar mijn hutje staat. Zoals eerder al verteld zit ik 8 dagen in Aro'a Beachside Inn. De eigenaren zijn Jim en Jan. Jim komt van Hawaii, en is de beste klant van zijn eigen bar, de Shipwreck Bar, en neem van mij aan, de naam van deze bar doet alle eer aan. De bar is gemaakt van alles wat de afgelopen decennia is aangespoeld, incusief een paar ski's vanuit Gerlos. Jan is de vrouw van Jim, maar regelt eigenlijk alles, geen vraag teveel. Dan heb je nog het manusje van alles, Shani. Hij kookt, veegt, zuigt, maakt het strand schoon en maait het gras. En acher de bar staat een aantal dames die werkelijk tonnetje rond zijn, maar reuze aardig. Iedereen kent mijn naam, dus het is 1 grote famlie.

Dan het vervoer op het eiland. Naast de gebruikelijke huurauto's en -brommertje, rijden er ook bussen. Twee lijnen te verstaan, met de klok mee (clockwise) en tegen de klok in (anticlockwise). Makkelijk te onthouden, want het eiland is rond. De bussen rijden 1 maal per uur (precies een rondje wat een toeval) en ze stoppen als je langs de kant van de weg je hand omhoog steekt of als je in de bus tegen de sjoof zegt dat je eruit moet (er zitten wel stopknoppies in de bus, maar die heb ik 1 keer geprobeerd, wat resulteerde dat de bus gewoon doorreed, zijn gewoon fopknoppen). Maar nu komt het mooie. Er zijn maar een paar sjoofs (ja, hoeveel heb je nodig als de maar de buslijnen hebt), dus na een paar keer met de bus gegaan te zijn herken je ze wel. Er is een ouwe, narrige sjoof die ik een paar keer heb gehad, en ben eens gaan rekenen hoeveel rondjes deze man in zijn leven heeft gereden. Stel dat hij 5 keer per dag het eiland rondrijdt, 300 dagen per jaar en dit al 30jaar doet. Dan heeft deze man 45000 rondjes gereden!!!!! Hoezo klagen in Nederland over een rondje rond de kerk. En daarbij geldt dat deze man dus alleen naar rechts kan sturen, want ik ben hem alleen 'clockwise' tegen gekomen. Als ze deze man op 'anticlockwise' zetten, rijdt hij gelijk de plomp in. Overigens bedacht ik me dat dit een mooi baantje is voor schaatsers die na hun carriere iets zoeken om niet in een zwart gat te vallen, sjoof worden op de 'anticlockwise' bus op Rarotonga.

Zaterdag naar de lokale markt gegaan. Jan wilde me al om 7.30 in de bus hebben, maar dat dacht ik toch niet. De markt duurde tot 13 uur, ik zag mezelf niet 5 uur op zo'n markt rondlopen. Dus om 10.30 naar demarkt, en inderdaad, los van de gebruikelijke zooi was er niet veel te koop, na een 1/2 uur was ik er klaar mee. Daarnaast het enige dorp van Rarotonga in, maar zoals je zult begrijpen, dat is niet groot en ben je snel uitgekeken. 'S avonds BBQ bij Jim en Jan op het strand, met een optreden van een oude man, die ook bij de aankomst op het viiegveld op de bagageband stond te spelen. Ik denk dat hij in 1940 via zo een bagageband ook aangespoeld is op Rarotonga.

Op zondag, de dag er na, is het eiland dicht. Er is werkelijk niks open, er gebeurt niks, dus verplicht een dag niks doen. 'S avonds gegeten in een restaurant, waar ze je gewoon ophalen en thuisbrengen per auto. Nou, dat zie ik ze in Nederland nog niet doen.

Maar goed, ik ga slapen, ben best moe. Morgen vertel ik de rest van mijn belevenissen.

Het gaat jullie goed.