Gisteren en dagje vulkaan gedaan, wat een avontuur weer. Maar, de dag daarvoor, donderdag, 's ochtends het plaatselijke museum bezocht. Niet groot, best leuk en fris, vol met maskers, enge maskers. Maar daar lieten ze op video ook het inwijdingsritueel zien van jongens die een man moesten worden op het het eiland Pentecoast. Ons inwijden bestaat uit de eerste keer dronken worden in de John's Inn (op zich natuurlijk ook behoorlijk heftig als je voor de eerste keer in je leven de trol te zien krijgt), maar de inwijding daar is toch iets anders. Het is, zeg maar, bungee jumpen voor gevorderden. Er wordt van de plaatselijke bomen en struiken een toren van ca. 35 meter hoogte gebouwd, daar doen ze een week over. Dan volgt de ceremonie. De toekomstige man klimt naar boven, krijgt 2 polsdikke lianen om zijn enkels gebonden, en gaat op een platformpje staan (daar word je al niet vrolijk van). Dan wordt het platformpje losgehakt, en zoef, daar ga je naar beneden. En als het goed gaat, en de lianen zijn iets korter dan het torentje, hang je ineens stil met je hoofd een paar centimeter boven de grond. Als het goed gaat. Anders val je te pletter op de grond. En moet je voorstellen, 35 meter naar beneden, en ineens hang je stil. Dat je benen niet uit je heupen gerukt worden. Er zit geen rek in de lianen. Oh ja, kleding bestaat alleen uit een peniskoker, dus mocht je te pletter slaan, het nageslacht is verzekerd. Daarbij, helmen van kokosnoten zijn niet toegestaan. Zo, bungee jumpen heeft dus voor mij een hele andere betekenis gekregen. 's Middags de walking tour uit de lonely planet gedaan. Mooie gebouwen en kerkjes, niks bijzonders tot ik ergens op een heuvel bij het gerechtsgebouw uitkwam. Zo te zien was er die week ervoor de pyromaan uit het noorden van ons land berecht, de helft van het gerechtsgebouw was afgebrand. Vurig proces geweest dus. En de volgende dag was het dus zover, op naar het eiland Tanna om de vulkaan Mt. Yasur te gaan bekijken. De dag ervoor moest ik mijn gewicht opgeven, we gingen met een Cesna en niet met een Boeing 747. Ik ging er vanuit dat de piloot genoeg ervaring had om bij de dames 25% er bij op te tellen, maar voor de zekerheid moesten we op het vliegveld allemaal op de weegschaal staan. En daar gingen we met de piloot en 5 toeristen, 1 uur vliegen naar Tanna. Ik zat naast de sjoof, mocht nergens aan zitten, en keek naar brandstofwijzertjes. Mwahh, hij had de tank niet bepaald vol gegooid, ze raakten regelmatig de letter E aan. Nou, zal wel, maar gerust werd je er niet van, zeker niet als hij de hele vlucht aan allerlei knoppen en hendels zit te draaien. Daarbij, we vlogen over water, dus je hoopt dat er na 55 minuten een eiland in zicht komt, dat de man zich geen 5 graden had vergist. Maar gelukkig, na een uur vliegen landen we veilig op Tanna International Airport, ik ga niet nog een keer vertellen hoe groot dat is, daar kan een ieder zich wel wat bij voorstellen. Vanaf het vliegtuig in een 4WD op weg naar de vulkaan, een ritje van 1,5 uur. Neem van mij aan, de 4WD was meer dan nodig. Hebben wij net de A2 met 5 rijstroken verbreed, hier moest de eerste asfaltweg nog worden aangelegd. Goeie nieuws was natuurlijk dat er geen maximum snelheid was, dus de sjoof kon aardig doorkarren tussen de bomen, gaten in de weg en overstekende paarden. Maar, eenmaal in de buurt van de vulkaan aangekomen werd het landschap en begroeing fantastisch. Eerst waande je jezelf in Jurrassic Park, wat betreft de begroeing. Ieder moment kon er een T-Rex of een groepje Velociraptors te voorschijn komen. Ik keek ook regelmatig om me heen om de geitenstand in de gaten te houden. Daarna via een enorme asvlakte naar de vulkaan, het leek Paijs Dakar wel. Aangekomen op de top nam de gids, Louis, ons mee naar het laatste stukje. Ja, we hadden weer eens een gids, een local van ongeveer 60 die wat wazig door zijn oogharen keek. De functie van de man was me een raadsel. De 4WD stopte voor een niet te missen pad verder de vulkaan op, en na dat pad een klein stukje naar rechts en je stond aan de rand van de krater. Toen we de rand van de krater hadden bereikt zei Louis: dit is de vulkaan en ging op een stukje hout zitten. Wie dacht dat de man eens uitgebreid over de vulkaan ging vertellen kwam bedrogen uit, hij ging lekker zitten bellen. Ook op de vulkaan hebben ze blijkbaar bereik, iets dat ze op de Utrechtse baan nog niet is gelukt. Misschien eens contact opnemen met TelVatu? Maar we waren daar niet om Louis aan te horen, maar voor Mt. Yasur, en dat was geweldig. Om de paar minuten was er een enorme explosie, vlogen 10tallen stenen en gesmolte lava honderden meters de lucht in om in de vulkaan of op het plateau voor ons neer te vallen. Daarna volgde enorme gaswolken. Wat een spektakel, zelden zoiets gezien. De grond schudde soms onder je voeten, zo hard waren de explosies. Waar wij stonden lagen ook duizenden lavastenen en na de vraag aan Louis waar die vandaan kwamen ging hij ineens praten. Louis bleek van iedere gemolten lavasteen te weten wanneer die uit de vulkaan was geschoten en op de grond was gestort, op de dag nauwkeurig. En als het nou 1 steen was, maar het waren er denk 10 duizenden, wellicht wel 100.000. De man kon zo meedoen aan wedden dat. Wat natuurlijk de volgende vraag op leverde, staan we hier wel veilig? Nou, wist Louis ons te vertellen, normaal gesproken wel, maar er zijn soms dagen dat de vulkaan zo lekker bezig is, dat de stenen zover worden weggeschoten, dat ze de kraterrand bereikten waar wij stonden te kijken. Ah, dat hadden ze ons bij het boeken van de toer er niet bij verteld, begreep ineens waarom de sjoof bij zijn autootje was gebleven. Louis had ook nog een tip, mocht er dergelijk explosie zijn, niet rennen, gewoon omhoog kijken en als een steen richting je hoofd kwam, 2 stapjes opzij maken, links of rechts maakte niet uit. Je kan het maar weten. Na een uurtje terug naar de auto, broodje naar binnen werken en op weg naar het vliegtuig. Dit maal volgden we de toeristische route, dwz het grootste deel over strand. Blijf dat toch wel mooi vinden, moet je voorstellen, van Hoek van Holland naar Zandvoort met een 4WD over het strand, soms door de branding en ineens sta je op de landingsbaan van Schiphol. We zijn gewoon overgereguleerd. En vandaag lekker niks gedaan, stadje in lunchen, aan strand bij Poppy's en 's avonds eten bij Beef House. Daar werd trouwens de steak van je bord afgeblazen, want naast het Bief Huis begon om 20.30 de plaatselijke nachtclub de boxen warm te draaien. Morgen vertrek ik naar Espiritu Santo, Luganville. Heb er echt zin in, tijd voor weer iets nieuws. Ik hebt het hier op Efate prima naar mijn zin gehad, echt geweldig, en over 5 dagen ben ik weer terug, om nog 4 dagen lekker te genieten. Maar, eerste naar de Espiritu op Santo. Ben benieuwd. Vanu Vanu, Wim