Ik heb het gehaald, ik ben eindelijk de bush uit en in Alice Springs. Wateen reis. Ik heb toch veel meegemaakt, maar dit sloeg werkelijk alles. Ikweet niet eens waar ik moet beginnen.

De reis bestond eigenlijk uit 3 keer 3 dagen. 3 dagen Darwin en omgeving, danin 3 dagen van Darwin naar Alice Springs, en tenslotte 3 dagen 500 km ten westen van Alice Springs. De eerste 3dagenreden we in een4wd truuk met 16toeristen en eenchauffeuse, Yvonne. Deze oma reed volgens mij al 30 jaar het zelfde rondje, want het wasallemaal zeer plichtmatig. Bovendien had ik het idee dat ze aan het trainen wasvoor Parijs Dakar, want ze reed als een waanzige door de stofwegen ende woestijn.De eerste 3 dagen is ook mijn interesse voor crocmanagement gewekt, en dit heb ik tot het einde van de reis kunnen beoefenen. Gevleugelde kreet was danook '3 meters is good, 10is better'.Dit zei ze elke keer alswe in de buurt van water waren. Wat zij niet wist, was dat ikvoor ik wegging alle afleveringen van Steve Irwin had gezien, dus ik wist precies hoe je met en krokodil moest vechten: eerst met een zaklantaarn tussen zijn ogen schijnen, daneen V maken met middel- en wijsvinger, en zo in zijn ogen prikken, vervolgensop zijn rug gaan zitten, tape om zijn bek, klap op zijn hoofd en de krok is uitgeschakeld. Deze kennis leverde mij in de groep de bijnaam Steve Irwim op.

In deze eerste 3 dagen is ook het groepje onstaan waar ik de gehele 9 dagen mee ben op getrokken, en gisteren helemaal doorgezakt ben in Alice Springs, om afscheid van elkaar te nemen, en dat we het uiteindelijk gehaaldhebben.Ik zalzeeven voorstellen:

Jack (ik noemde het Captain Jack), een Nederlander uitIJmuiden.

Ollie (Spiderman, omdat hij gebeten was door een spin), de eerste Duitser die ik ben tegengekomen die volgens mij in het verkeerde land is geboren. Het is alles was een Duitser niet is. Hij houdt niet van voetbal. graaft geen kuilen, en legt niet zijn handoek 's avonds in de bus, zodat hij 's morgens een goedplekje had. Daarnaast had Ollie met 200 kom per uur de Porche van zijn pa in de prak gereden.

Nadia (Swiss Miss), een dametje uit Zwitserland,waarvan ik me afvroeg of haar ouders wel weten dat ze op reis is, als ze 20 was, was het oud.

Sharon, een Australische. Zij begreep in het begin werkelijk niks van deze 2 hollanders, maar na wat knedenen humor, trok ze snel bij.

Een Engelsman noemde ons de laatste dagen Captain Jack en the CrocodileManagent Collective. Andy was eind 50, en de eerste keerdat ik hem zag, vroeg ik of hij zijn knie had verwond, omdat er een verbandje omheen zat. Nee, was zijn antwoord,zijn rechter onderbeen was 30 jaar geleden geamputeerd vanwege een motorongeluk. Ai......., niet gezien dat die van plastic was. In de bus klikte hij zijn been af, en als we gingen lopen klikte hij die weer vast. 1 keer zat zijn touclip niet goed, en viel zijn been er spontaan af. Ook vertelde hij het verhaal dat hij jaren geleden een keer Holland dat gemist. Hij reed door Belgie, en dacht vervolgens dat hij in Holland was. Hij was echter door het smalle stuk van Limburg geraast (denk in 10 minuten), om er vervolgens achter te komen dat hij al in Duitsland was.

Maar goed, de eerste 3 dagen was echt afzien. Naast wat rotstekeningen zijn we de laatste dag naar 2 watervallen geweest. De reis bestond uit 1 uur rijden op asfalt, 1 uur met 20 km per uur een parcour ala Parijs Dakar afleggen, en dan nog eens 1 uur in 40 graden in de schaduw over rotsen klauteren om bij een waterpoel uit te komen. En wat onze Yvonne ons niet verteld had, was dat het droge seizoen bijna over was, en dus.... de watervallen opgedroogd waren. Goed, na 10 minuten deze modderpoel gezien te hebben, moesten we uiteraard dezelfde route weer terug, om er achter te komen dat de airco in de truuk het had begeven. Onderweg dacht ik dat ik werkelijk in een zweedse sauna zat, zo warm was het. Ik was helemaal doorweekt, maar ook echt nat. Engoed, toen we weer op het asfalt waren, gingen we eindelijk terug naar de beschaving, dwz Darwin, alleen dat was nog eens een reis van 450 km. Dat is verder dan Den Haag - Parijs. Om vervolgens in Darwin in een zogenaamde dorm ondergebracht te worden, een slaapzaal zoals ik die uit het leger ken, met 4 stapelbedden en weer geen airco. Ik had het weleven gehad eerlijk gezegd, maar toch doorgegaan.

Vervolgens ging de reis 3 dagen van Darwinnaar Alice Springs. Op de eerste dag na (diewas geweldig, Katherine Gorge gezien), was eronderweg weinig te zien. Maar een goede touroperator heeft bezienswaardigheden, dus ga je de meest gekke dingen bekijken. En als wel opgevoed kuddedier ga je natuurlijk mee. Zo hebben wedeoudste barvan Australie gezien, eenverkeersbord met een krokodil er op, een dorp met1 verkeerslicht( zeg maar het Almelo van Australie) en een oud telegraaf station dat leeg was opeen buro en een kastvan waaibomenhout na.Ook wist onze sjoof Michelle (ja weer een vrouw, de 3e was dat ook) bij iedere stad te vertelllen dat er veel gevochten werd in de pubs. Nou, je kan de opwinding wel begrijpen. Oh ja, we zijn ook nog de steenbokkeerkring gepasseerd, uiteraard stoppen, is gemarkeerd, dus allemaal een fotootje van maken. Uiteraard werden we in Alice Springs weer in een dorm gemoffeld, weer met 8 mensen per zaal.

De laatste 3 dagen gingen we naar de beroemde Ayers Rock en Kings Canyon. De Rock is 1 van de beroemdste bezienswaardigheden van Australie. Een enorm rotsblok, waarvan er maar een stukje boven de grond is, en 6 km er onder. Gewelding en mooi, en dus er naar toe. Nou, dat is niet erg, maar er is natuurlijk ook weer een excursie verzonnen, de zogenaamde basewalk. Een wandeling van 7,5 km, in 40 graden om de rots heen. Ik heb meerdere malen gevraagd waarom we nou om die rots moesten lopen, alsof we in Mekka waren, waar ze om de Kabala lopen. Niemand heeft het me kunnen uitleggen. Maar als goed kuddedier loop je braaf mee. Wat ook vreemd was, was dat er om de 300 meter een bordje stond met de aanduiding waar je was en hoe de route verder ging. Nou daar begreep ik werkelijk weer niks van. De rots is 300 meter hoog en een paar km lang, je ziet hem al van 20 km afstand, er gaat 1 pad langs, en je ziet hem steeds rechts van je. Dus hoezo verdwalen.

Tja en dan komt natuurlijk de onvermijdelijks zonsop- en zonsondergang. Laat ik maar beginnen met de zonsondergang. Wat een circus was dat. Staan er werkelijk 20, 30 bussen op en parkeerplaats. Daarvoor is een plek waar je dan kan kijken. De meeste mensen zaten opeen stoeltje, met een bord eten en een glas champagne te kijken hoe de zon op de Rock scheen, terwijl die onderging. Zoiets heb ik nog nooit gezien. En weet je, de zon ging onder.

En dan de zonsopgang. Ik ben er voor de zoveelste keer ingetrapt, ik had het moeten weten, maar zoals eerder gesteld, ook ik ben kuddedier. 1/2 4 op, 1/2 5 in bus naar de plek waar je dat goed kon zien, en wat denk je? Het hele circus van de avond ervoor had zich verplaatst naar de deze voorstelling. Nu zaten er een aantal een lekker bordje melk met musli weg te happen. Maar goed, in het donker, wachten tot het moment dat de zon op zou komen. En, en, en, ik had het moeten weten, ik heb zoveel ervaring, vorig jaar in Indonesie ook ingetrapt. HET WAS BEWOLKT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!. Ongelovelijk, ik denk dat dit nu de 5e keer was dat ik zoiets meemaakte. Dus geen zon,en we moesten natuurlijk, samen met de andere bussen weer racen naar de volgende excursie, dus om 1/4 over 6 allemaal de bus weer in, om te zien dat 2 minuten laten de wolken verdwenen en de zon zich liet zien. AHHHHHHHHHHHHHHHH!

Als laatste zal ik nog wat zeggen over het kamperen. Uiteraard eenvoudig en behelpen, maar dat dat was op zich wel te doen. Er was altijd wel een 2 persoonstent met een matrasje. Je had ook de mogelijkheid om buiten te slapen, in een zogenaamde 'swag', een slaapzak met een matras zeg maar. Wel moet je al je spullen in de swag doen, en 's nachts doodstil liggen als er eventueel een dingo aan je oor likt. Ik kreeg even een deja vu van mijn dienstplicht, dus dat heb ik niet gedaan. Ontbijt, lunch en diner werd door de groep klaargemaakt. Ook niks mee, ware het niet dat iedereen wilde helpen, Dus stond er 1 iemand af te wassen, 9 af te drogen (lekker efficient), 4 mensen 3 blikjes mais op te maken, 5 mensen 10 tomaten te snijden en ga zo maar door. Daar was ik gauw klaar mee. Ik deed mijn 1/24ste deel, en dus beperkte ik me per keer tot half open maken van 1 blikje mais, of een kwart snijden van een komkommer. Wat een onzin was dat.

Maar om alles samen te vatten, het waren 9 fantastische dagen, geweldig mooie dingen gezien, en ook leuke reisgenoten tegen gekomen. Uiteraad gaan we elkaar weer zien, bellen, mailen........

Morgen vlieg ik naar Cairns, om weer verder te reizen. Daar vandaan ga ik naar het zuiden langs te kust, richting Melbourne. Het gaat jullie allemaal goed.