De quote achter Airlie Beach is van vriend Jan, als we op wintersport zijn, en we drinken koffie op een terras met een stralende zon en een strak blauwe hemel. Nou, ruil de sneeuw in voor zee, en dan geldt dit ook voor Airlie Beach. Een toeristisch plekje, ca 700 km ten zuiden van Cairns, waar ik gisteren ben aangekomen met de Greyhound bus. Hier ga ik me wel een aantal dagen vermaken met niks doen en op een terrasje zitten.

Maar voor ik naar Airlie Beach op pad ging, ben ik nog 2 dagen op tour geweest naar Cape Tribulation (je weet wel, die excursie die lieve Irma me voor 300 Euro lief lachend aansmeerde). De eerste dag in een bus richting Cape Trib, en onderweg een aantal dingen bezocht. Laat ik zeggen dat het nivo van de bezienswaardigheden bijzonder varieerden. Het eerste bezoek was aan de Rainforest Habitat in Port Douglas. Een soort Burgers Zoo, waar 3 afdelingen waren : Volgels en Koala's, Regenwoud en Kangeroo's en Croc's. Ik weet, dieren zie je in het wild, maar dit was toch we mooi opgezet. Je kon tussen de kangeroo's lopen, ze voeren en naar croc's in een zwembad kijken. Maar, het hoogtepunt was met een Koala samen op de foto voor 15 euro. Tje, wat een geld. En ja, natuurlijk moeten alle vrouwen met dat knuffelbeest op de foto en de kassa maar rinkelen. Om het maar weer eens in prespectief te brengen, laten wij onze kinderen vastpakken door een beer en leuk fotogarferen. Nee dus, maar de koala wel. Aan de blik van het beest zag ik dat dit heel plichtmatig ging, zoiets van, daar heb je er weer 1. Vooral de japannertjes konden er geen genoeg van krijgen.

Vervolgens op weg naar een tocht door het regenwoud. Bovendien zouden we van de sjoof ook nog deskundig commentaar kijken. Nou, dat was dus een geasfalteerd wanderpad, 500m lang, op weg naar de zoveelste waterpoel waar er weer eens gezwommen kon worden. Dat heb ik nou al 5 keer gezien. En wat betreft de gids/sjoof, die had beter in zijn bus kunnen blijven zitten, want verder dan dit is een boom en misschcien zien we wel dieren (geloof je het zelf als er honderden toeristen op een verhard wandelpad lopen, en bovendien de meeste dieren in Autralie nachtdieren zijn) kwam hij niet. Goed, na de lunch een uur varen opde Daintree River, op zoek naar croc's. Na veel turen en een uur varen zijn we niet verder gekomen dan 1 1/2e krokodil:1 had een naam en was 7 jaar oud en heette Scooter (nou begrijp ik het nummer van de gelijknamige band, ' Where is the fish', want zo lag hij erbij). De bootman wist precies waar hij was, dus mijn vermoeden dat het en soort opblaaskrokodil was werd erg sterk, alleen was deze groen ipv paars. De 2e die we zagen was een opa krokodil van 70 jaar oud met 4 tanden (zeker niet geflost na het verorberen van een koe of wild zwijn) en lag in het water onder een mangrove boom lekker te badderen. Nou dat was het. Hup weer de bus in, op weg naar de laatste excursie van de dag. Nou heb ik veel gezien en gedaan, en de meest stompzinnig excusrsie gedaan, maar iedere keer weet men me weer te verbazen. Dit keer gingen we naar een ijstent midden in het bos. Deze verwerkte verse vruchten in hun ijs. Nou, nou, daar reis je dan 10.000 km voor. Wat een onzin. Na 10 minuten naar gingen we gelukkig weer verder.

Mijn onderkomen was Cape Tribulation Beach House, een hutje AAN het strand, en niet OP het strand zoals ik weer dacht. Aan het strand betekent dat je in een bos zit, 100 meter van het strand vandaan. Maar het was echt top, lekker in de middle of nowhere. In het plaatselijke praathuis kwam in 2 Nederlanders tegen, 1 was chirurg en zijn vriendin Suus (hij bleef maar Suus dit en Suus dat zeggen) promoveerde binnekort. Ze was haar proefschrift in de bossen aldaar aan het afronden. Nou er zijn slechtere plekken om dat te doen. Na 3 kannen bier waren we vrienden voor het leven, en ik werd uitgenodigd door Joris op Suus haar promotie. Helaas, makkelijke uitnodiging, maar Suus promoveert 16 december, dus ben ik er niet. Nou succes Suus (ik mocht ook Suus zeggen).

De volgende dag stond de snorkeltocht met de Rum Runner het programma. Ik dacht dat een soort boot van waaibomenhout was, maar niets was minder waar. Een high tech catamaran, die plaats bood aan 45 mensen. Er waren er nu maar 20, dus ruimte zat. De tocht naar het rif was geweldig, en eenmaal aangekomen krgegen we eerst uitleg over het Great Barrier Reef. Vervolgens snorkeinstructies. Ik heb een aantal maal gesnorkeld en dat ging zo van hier een bril en snorkel, daar is de zee en we vertrekken om 3 uur dus wees op tijd terug. Nee, dit ging veel anders. Uitgebreide instructies, wet suit aan, een piepschuime zuurstok mee (reuze handig, kan je lekker drijven), een gids met zwemband mee, en op de boot zat iemand in een oranje jack ons steeds in de gaten te houden of er niks vervelend gebeurde (een aanval van een witte haai bijvoorbeeld). En als klap op de vuurpijl was er een rubberboot paraat om indien je echt in problemen komt, deze je zsm ophaalt. Goed, hop het water in, zuurstok onder je buik en snorkelen. Het was fantastisch, geweldige kleuren en prachtige vissen. Je zwom ca 1 meter over het koraal heen, het mooiste snorkelen dat ik ooit gedaan heb. De meest gevaarlijk roofdieren die ik gezien heb zijn de zeekomkommer en 2 stingray's. Om 3 uur gingen we terug, om vervolgens per bus om 1/2 8 in Cairns weer te zijn.

Vanuit Cairns ben is dus met de Greyhound bus naar Airlie Beach gegaan, een rit van 11 uur. Hier ga ik 2 dagen niks doen, en vanaf donderdag 3 dagen zeilen met de Summertime naar de Whitsunday Islands, 1 van de hoogtepunten van Australie. Morgen moet ik me melden. 1 van de dingen die op de lijst stond om mee te nemen (naast handdoek, zwembroek, zonnebrand etc.) was BYO alcohol. Wat is dat nou weer. Na wat lang nadenken kwam ik er achter: Bring Your Own alcohol, met andere woorden neem je eigen biertjes mee. Nou daar heb ik morgen de hele dag de tijd voor om die te kopen. Zodra ik terug ben van de Whitsunday Islands (en alsnog niet opgegeten ben door een witte haai, want ik ga weer snorkelen, en oh ja ook kayakken, maar dankzij Unknown weet ik hoe ik een haai van me moet afslaan), laat ik weer van me horen.

Het gaat jullie goed in Nederland en Madrid in deze donkere maanden voor kerst, waar de files het langst zijn, en de dagen het natst, Wim