Gisteren teruggekomen van een driedaagse zeiltocht rond de Whitsunday Islands. De juf van Kilroy (reisburo dat mijn vliegticket heeft geregeld) raadde me dit aan, en van alle boten die vanuit Airlie Beach naar de eilanden vertrokken (en dat zijn er meer dan 100) moest ik de 'Summertime' nemen. Nou, zoals ik al eerder schreef ben ik een kuddedier, dus heb ik braaf haar advies gevolgd. Laat ik de 3 dagen in de volgorde van bemanning, medereizigers, boot en de 3 dagen beschrijven.

De bemanning

De kapitein heette Cookie. Cookie zat zwaar onder de tattoo's, ik verdacht hem er van wel eens achter de tralies gezeten te hebben, maar dat durfde ik niet te vragen. Wel waarom hij Cookie heette. Ik dacht eerst aan de beroemde James Cook, die o.a. Australie had ontdekt (er is zelfs een snelweg naar hem vernoemd). Nop, dat was het niet. Dan was het misschien naar koekie, watje. Nee, ook niet. Cookie die op de PC worden gezet. Nop. Ik gaf het op. Hij was van oorsprong kok, dus vandaar Cookie. Nou, ik weet niet wat Cookie zijn specialiteit was, maar gezien zijn tattoo's was het heet met specerijen.

De 2e man, en tevens duikinstructeur, was Flo. Hij was Duitser en nu 3 jaar in Australie. Flo had een militaire achtergrond, waar hij graag over sprak. Zo had hij volgens zijn zeggen 6 jaar in het Duitse leger als helicopterpiloot gediend, was gevraagd omvia Rusland Amerikanen in Afghanistannaar papavervelden te brengen, zodatze deze konden vernietigen en was hij ookgevraagd om in Congo een rebellenleger op te leiden. Ook wist hij alles van de Zwitsere tactiek als dit land ooit werd aangevallen. Maar Flo had dit allemaal niet gedaan, en zat nu met 16 toeristen op een bootje te dobberen bij de Whitsunday Islands........ Tja, ik nam deze verhalen dus met een baal zout en noemde hem Ramflo.

Het 3e bemanningslid was het animeermeisje Shany, een Autralisch propje van 4 turven hoog.Ik dacht dat haar naam uitgesproken werdals Sjenie, maar nee het was Sjonnie. Nou, wat zij wilde. Sjonnie moest ons vermaken, laten zien waar we sliepen, en was ook de kok (wat dan weer raar is als de sjef Cookie was). Sjonnie was een kei in het snijden van sla en tomaten, het in de magnetron zetten van allerlei spullen en het laten opwarmen van schotels dieuit de koeling kwamen. Kortom, een keukenpropje.

De medereizigers

Ik heb zelden zo een verzameling van weirdo's meegemaakt ik een groep. Hoe krijg je ze bij elkaar. Van de 16 hadden er 11 geen baan, en waren dus gewoon aan het reizen. Maar laat ik deze bonte verzameling maar kort beschrijven

Ten eerste waren er 3 jongens uit Slowakije. Van deze 3 was er 1 ziek, Ramona. Deze meneer heb ik bij de intro gezien, is zijn bed in gedoken (zonder snorkel) en kwam weer boven water (wat een woordspelingen) toen we 3 dagen later de haven van Airlie Beach in vaarden. De man beweerde dat hij griep had, lekker idee als je weet dat er een Mexicaanse griep heerst en we met 19 personen op een boot van 17 bij 6 gedurende 3 dagen samen leefden. De 2e was niet ziek, maar tussen de duikpartijen door laghij op zijn bed, de 3e dag heb ik hem helemaal niet meer gezien. De 3e was de enige normale van het stel. Deze mannen studeerden wat, reisden rond en gingen in maart weer terug. Met hun reisde een Tjechische mee, die even haar naam had gepiept om vervolgens haar mond alleen open te doen als ze at, dronkof een snorkel er in moest doen. Om vervolgens met de 2e Slowaak steeds in bed te liggen.

Dan was er een stel uit Wales, Stuart en Julie. Stuart had de kreet BYO (Bring Your Own) Alcohol zeer serieus genomen, dusdumpte hijvoor we weggingen de hele koeling vol met bier en wijn, uiteraard alleen voor zichzelf en Julie, want het was BYO Alcohol, en niet SY (Share Your) Alcohol. Stuart wist precies was goed was voor Julie, en Julie wat goed was voor Stuart, want zij bracht hem regelmatig zijn biertje(wat een droomvrouw). Dit stel had alles in Wales verkocht, hadden niks meer, reisden rond om over 2 maanden op zoek te gaan naar wat werk in Australie.

Twee stellen kwamen uit Duitsland. Het eerste stel kwam uit Hannover (Conrad en Nadine). Zij werkten allebij bij Volkswagen, op de commerciele busjes afdeling (waar zouden die 2 elkaar nou tegengekomen zijn?). Uiteraard reden ze Audi en geen Volkswagen. Conrad zijn hobby was foto's maken, en dat nam hij serieus. Ik denk dat hij wel 1000 foto's heeft gemaakt, waarvan 500 van Nadine: voor het duiken, met snorkel, zonder snorkel, met zwemvliezen, zonder.......etc.) Het andere stel waren Francine en Sam. Zij spraken alleen maar Duits, maar ik kon ze prima verstaan natuurlijk. Ook zij hadden de hele spulleboel verkocht en wilden gaan werken in Sydney. Succes met Duits als voertaal.

Dan was er een Engelse, van wie ik niet weet hoe die nou weer heette. Dus ik noemde haar maar Mini Mouse, ze zat er altijd als een muisje bij. De eerste dag zag ze eruit alsof ze onder een matras had geslapen, grote zonnebril op en werd al zeeziek toen ze de haven in liep. Ik verdacht haar er van dat ze een enorme kater had.

Dan waren er 3 Engelsen, 2 meisjes en 1 jongen. De dames konden zo van de stranden van Spanje gekomen zijn, zo zagen ze eruit. Zij lagen als het maar even kon in de jacuzzi (ja deze hadden we ook) lekker te chillen. De laatste dag had 1 van de 2 dames hoofdpijn. Ze zat de hele dag te snuiven aan een pot met tijgerbalsem, net zo lang tot haar haren recht overeind gingen staan.

Ja, en dan was er James. Meer Engels dan James kan je niet zijn, alleen zijn naam al. James zag er uit als Steve Davis. Hij was maandagochtend vertrokken uit Londen, om na een reis van bijna 3 dagen (via Kuala Lumpur, Sydney, Brisbane, Prosperine) woensdagavond in Airlie Beach te arriveren. Daar ff slapen en hop de boot in. En gisteravond gelijk weer 3 uur reizen naar Mackay, waar hij vanochtend het vliegtuig naar Melbourne neemt. AlsJames terug is in Engeland kan je hem volgens mij door de mangel halen, en hem 3 dagen aan de waslijn laten drogen, wat een reis.James zatin de windmolens, en medegezien zijn gedragen opmerkingen, was hij voor mijmoderne Don Quichot. Ik noemde hem dan ook Don. Hij wasde week ervoor toevalligvoor zijn werk in Nederland geweest, in Hiervenvien.

De boot

De boot was zeker ok, alleen uiteraard heel krap. Op de brochure die ik had gekregen zag alles er uit als een kleine Titanic, helaas, daar was in werkelijkheid natuurlijk weer niets van waar. Wel was alles aan boord, inclusief een jacuzzi van 2 bij 1 bij 1.

De reis

We werden opgevangen door Ramflo, die op militaire toon de do's en dont's vertelde. Om vervolgens naar de boot te gaan, schoenen uit en een uur luisteren naar Cookie en Sjonnie. Daarna ging Ramflo de doucheproceudre uitleggen. Iedereen had 1 minuut per dag om te douchen, en dus 3 minuten voor de hele reis. Je mocht dus ook 1 dag niet douchen en dan 1 dag 2 minuten. En met zijn 2e tegelijk had je weer 2 minuten per dag, met zijn 3en 3 minuten...... Ramflo heeft een uur lang bijna alle mogelijkheden uitgelegd hoe we dus met 48 minuten douchen konden omgaan! Dat lijkt overdreven, maar gezien de samenstelling van de groep noodzakelijk. Na 3 uur varen, en luch gingen we om1uur met Sjonnie naar Whithaven Strand. Prachtig wit, met een azuurblauwe zee. Maar natuurlijk ook knalwarm, 30 graden en geen schaduw. Daar had Sjonnie geen boodschap aan, zij gooide haar handdoek neer, en ging 3 1/2 uur liggen braden (ze was immers onze kok). Om 5 uur mochten we eindelijk van het strand terug naarde boot.Na diner (wat Sjonnie heerlijk had opgewarmd in de magno) zagen we dolfijnen bij de boot, abosluut top. De volgende ochtend kayakken met Ramflo. Hij vetelde ons wat weallemaal gingen zien, roggen, haaien, schildpadden, het kon niet op. Wel raar dacht ik, want waar zie je die dan zomaar. Nou, we hebben roggen gezien, en dat was het. Uiteraard geen haai, en de schilpadden waren nog op zomervakantie op zoiets, dat was het. 's Middags en de volgende dag hebben we gedoken en gesnorkeld, dat is werkelijk fantastisch, alsof je in een groot aquarium zwemt. Je zwemtletterlijk in scholen met vissen, en het koraal is onwaarschijnlijk mooi.Jammer dat we om12 uur terug naar Airie Beach moesten. Dit hebben we zeilend gedaan, ook erg gaaf, hoewel niet iedereen aan boord datheeft meegemaakt (Romano lag in bed, de Tjechische metJaro en de Engelse was bezig haar potje tijgerbalsem leeg te snuiven). Uiteindelijk meerde Cookie veilig aan, en nodigde iedereen uit om 's avonds te gaan bieren in ' Beaches'. Nou, je kun voorstellen dat ik bedankte voor de eer, want om nog een avond opgezadeld te zitten met deze bonte verzameling avonturiers, dat trok ik niet. Dus naar mijn hotel, daar voor meerdan een maand 'summertimedouchetijd' heerlijk gedoucht, biertje gaan drinken en echt eten geproefd.

Over 6 uur vertrekt de bus naar mijn volgende bestemming, Hervey Bay, een reis van 13 uur. Ik kom daar 's ochtends op 7 uur aan, en heb dan 2 dagen voodat ik naar Sydney vertrek. Zodra ik weer wat te melden heb, kom ik weer in de lucht. Het gaat jullie goed, de groeten, ook namens Cookie, Ramflo, Sjonnie en de rest van mijn medeweirdo's.