Dit is mijn laatste dag in Australie. Vier dagen geleden ben ik vanuit Adelaide (waar het 43 graden was) naar Melbourne gereisd. En in 48 uur ging de temperatuur met 23 graden omlaag, naar 20 graden, met enorme regenbuien. Brandweercommandant Lek kan voorlopig op vakantie, want gezien de hoeveelheid water die de afgelopen 24 uur naar beneden is gekomen gaat hier de komende maand geen bosje de fik meer in. Ipv 'catastrophic bushfire conditions' hebben we nu 'catastrophic flood conditions'.

Melbourne is een leuke stad, heel anders dan Sydney. Is Sydney meer Amerikaans, Melbourne is Europees. Uiteraard is het centrum weer een half schaakbord, en als je weet op welk vakje je je bevindt ishet erg makkelijk de weg te vinden. Het is wel uitkijken dat je niet overreden wordt, want er bestaat hier een merkwaardige manier van rechtsafslaan (en in Nederland is dat dus linksafslaan). Hoe werkt dat. Wel, als je rechts af wil, dan ga je eerst met je auto naar links,tegen het zebrapad aan staan. Dan wacht je tot alle verkeer dat rechtdoor wil je rechts voorbij is gestoven en als de kust veilig is sla je rechts af. Dat met deze methode nog geen doden gevallen zijn, is me een raadsel. Onze landelijke verkeersofficier Koos Spee zou zijn stropdas opeten als hij dit zag, laat staan in Nederland introduceerde. En natuurlijk, wat is de zin hiervan. Wel, navraag bij de locals leerde me dat men dat deed om de trams, die over het midden van de weg rijden, niet te blokkeren. Nou, wij hebben ook trams, dus was let ons.

Heb in Melbourne niet bijster veel gedaan alleen rondlopen en op een terrasje zitten was al leuk genoeg, bovendien was ik best moe en om weer naar haaien in een aquaruim te kijken of het zoveelste museum over aboriganals in te gaan, daar had ik wel genoeg van. Bovendien regende het gisteren pijpenstelen.

Maar......, het verblijf zou niet compleet zijn als ik geen tour had gedaan. Jaja, ik ben een middag en avond vanuit Melbourne naar Phillip Island geweest, ca 150 km ten westen van Melbourne. Doel van deze tour was kleine pinguintjes kijken die na zonsondergang de zee uitkwamen, het strand op liepen en in de duinen ging broeden. Dat moest ik zien natuurlijk.

Om 1/2 1 werd ik ophaald, en gingen we op weg naar Phillip Island. En uiteraard lagen de eerste Japannertjes na 5 minuten alweer in de bus te slapen,niet te geloven.Die hebben dus niks van de omgeving gezien. Je gaat natuurlijkniet gelijk naar de kleine mannerjes en vrouwtjes toe, nee de 'eetlust' moet worden opgewekt. Dus stopten we weer eens bij een wildreservaatje. En ja hoor, daar was weer het traditionele koalaknuffelen, het voeren van kangaroo's, het ontwijken van de rennende emoe (miep miep) en ipvvan snappie de krokodil in zijn privezwembad was er nu peter de python.Peter kon je om je nek krijgen en dan werd er een foto gemaakt. Nou denk je bij een python aan een slang die een wild zwijn vermorzelt en dan ik 1 hap weg slikt. Nou, Peter niet, die kreeg niet eens een huismuis naar binnen. Vervolgens reden er naar Churchil Island, een eiland dat weer voor Phillip Island lag (ja, gekker moet het niet worden). Daar was de eerste boerderij van Australie gesticht, er stond nog een stal, een hek, 3 koeien, 2 paarden en 3 schapen. Interessan...t. Hoogtepunt van dit bezoek was de demo schapenscheren...... Tja, dat had ik nou altijd willen zien. De schapenscheerder legde in 2 minuten uit wat hij ging doen, pakte een schaap, duwde die tussen zijn benen en voor de schaap het wist was hij zijn wollen trui kwijt. Of we nog vragen hadden. Ik zou werkelijk niet weten wat, alleen misschien of hij een Braun of een Philishave gebruikte. Na een pizzaatje in een afhaalpizzeria verorberd te hebben (we zouden dat in een park doen, maar gezien de hoeveelheid vocht dat uit de lucht kwam was dat geen goed idee) gingen we naar het puntje van Phillip Island, waar we zeehonden konden zien. Nou ja, zien, de beestjes lagen op een rotsblok dat 1,5 km uit kust lag! En laat hun pels nou dezelfde kleur als de rots hebben. Je zag dus niks. Maar daar was natuurlijk over nagedacht. Voor 5 dollar (ca 3 euro) kon je 4 minuten een camera op ze richten en de beelden werden getoond op een tv dat er weer voorhing. Alsof je Animal Planet zat te kijken. Omdat we tijd over hadden was de sjoof van mening dat we best een rondje konden lopen. Wel, dat heb ik gedaan, 10 minuten en ik was verzopen en doorgewaaid. Geen goed idee dus.

Maar toen werd het tijd om naar de pinguins te gaan. Wat een circus en commercie was dat. Op het strand waar de lieve diertjes verschijnen was een stadion gebouwd waar 3800 mensen konden zitten, met lichtmasten. Een gemiddelde Nederlandse eerste divisie club zou er trots op zijn. En de jongens komen natuurlijk niet voor niks uit het water, dus naast de entree waren er ook 2 winkels vol met pinquin spullen. Echt alles was pinquin. En het verkocht als een dolle. Om 8 uur werd iedereen naar de tribunes gebracht, waarwe gingen zitten, in afwachting van de eerste pinguins. Zoals ik eerder zei, het stortregende daar, dus daar zaten we dan in de zeikregen. Natuurlijk was voor die mensen die geen regenkleding bij zich hadden een oplossing, voor 5 dollar kon je een vuilniszak kopen. 20.15, en regenen en geen pinguin nog te zien. Ik begreep dat wel, ze lagen natuurlijk te dobberen voor de kust, keken naar het weer en dachten ' Ik laat me niet natregenen voor die toeristen, ik wacht wel tot het droog wordt'. Nadat iedereen goed verzopen was, en het droog werd, ja, toen kwamen de mannen. met zo een 20 per keer tegelijk het strand op, 1 turf hoog, waggelend naar de duinen. Erg leuk gezicht, en uiteindelijk de narigheid, kou en nattigheid waard. Volgens een bordje waren er de vorige avond 2001 pinguisn aan land gekomen. Raar getal. als zenou zeiden 1900 of 2000, maar 2001. ik denk dat ze dachten dat alle pinquins aan land waren, en ze in het logboek al ongeveer 2000 hadden opgeschreven,toen er plots nog 1 verscheen. Dus werd het 2001.

Om 1/2 10 gingen we weer richting Melbourne, dat was in de regen en iedereen overal en nergens afzettend ook nog een tour van 3 uur.

Maar goed, Autralie zit er op, ik vlieg over 6 uur naar Christchurch, Nieuw Zeeland. Daar had al een buspas in Nederland gekocht,echter daar wisten ze in NZ niets van. Na wat gemail en gebel bleek dat mijn reisburo het niet bevestigd had,maar heb toch de passen gekregen.

Ik hebin Australieeen geweldige tijd gehad, en kom zeker terug. Als Nieuw Zeeland ook zo is, komt het wel goed.