Ik ben nu voor de 4e dag in Nieuw Zeeland (eigenlijk 5, want ik ben maandag om 23.00 geland) en het bevalt me prima hier. Hoewel het relatief dichtbij Australie ligt, is zowel het land als de bevolking anders. Het land is groen en fantastisch mooi, de bevolking veel relaxter.

Maar eerst moet ik natuurlijk Australie uit, en dat was wederom geen sinecure. Weer een kaart invullen, dit maal vertellen waarom je wegwilde, of je bananen, kaas of worst bij je had, en toen mocht ik eindelijk weg. Ja, en dan Nieuw Zeeland in, Het hele circus begon weer overnieuw. Weer je hele doopceel opschrijven, en weer vertellen dat je echt niks te eten bij je had. Nadat alles nog eens ondersteboven gekeerd was en door de X-Ray was gegaan,mocht ik eindelijk Nieuw Zeeland in. Buiten werd ik opgewacht door een airport shuttle en voor ik iets had kunnen zeggen, werd mijn tas in de aanhanger gegooid, ik in een busje gefrommeld en na een rit van 15 minuten en 10 euro armer bij mijn hotel afgezet. En wat voor hotel. Hotel So. Voor de geinteresseerden heb ik de website toegevoegd:

http://www.hotelso.co.nz

Waarschijnlijk opgezet door 1 of andere kunstenaar met oorbel, sik en kaal hoofd. Alles was van design zeg maar. En met kleuren, zoals je op de website wel ziet. De kamer zelf was niet groter een uitgewoonde bezemkast, geen raam (zeker modern of zo), en onder het bed scheen altijd een blauw licht. Volgens de ontwerper waren wij mensen niet gemaakt om in het donker te slapen (stond echt in zijn folder). Het licht in de douche kon je elke kleur geven dat je wilde, naast het bed zat een lichtknop die allerlei kleuren tevoorschijn toverde. Volgens de ontwerper moest je afhankelijk van je stemming de kleur van het douchelicht kiezen (nou die zal bij jullie in Nederland de komende maanden wel grijs zijn). Aan het einde van het bed hing een groot TV scherm. Deze had 30 kanalen, 10 ervan waren 'stemmingskanalen', zoals een knapperend haardvuurtje, een bos, een waterval, een goudvis. Je begrijpt het al, na 3 dagen kwam in helemaal zoemend en draaiend het hotel uit, waarbij ik toch wel steeds meer claustrofobich van het kamertje zonder raam werd.

De eerste dag in Christchurch watrondgehobbeld, hoewel het de 3e stad van Nieuw Zeeland is, is het niet groter dan Gouda. De tweede dag met bus 28 (en ik begin niet over de ov-chipkaart, maar je begrijpt het al) naar Lyttelton. Ik had het kunnen weten, als de Lonely Planet niet meer dan 1 pagina over een stad schrijft is het niet veel, en inderdaad het was niet veel, Ijmuiden in madurodamformaat. Daarna op weg naar een gondel voor uitzicht, dat was zeker mooi. In de bus terug kwam ik een Duitser tegen, en het kan altijd gekker, deze meneer hield van wandelen, en was een paar jaar geleden van Munchen naar Istanboel gewandeld, via Italie en Griekenland.

De laatste dag was het weer eens tijd voor een tour., naar Akaroa, 2 uur rijden. De sjovin was Sue, de Australische versie van Ruby Wax. Sue keuvelde onderwegover een boompje rechts, een heuveltje links, wat koeien, een meertje en ga zo maar door. In Akaroa is weinig te doen, dus ik mee op een harbourcruise, op zoek naar dieren. Bijzonder daar zijn de zogenaande Hector Dolfijnen (waarom ze zo heten kan niemand me vertellen, ik denk dat ze vernoemd zijn naar Hector). Uiteraard was er weer iets bijzonders met deze beestjes, ze waren de kleinste zwemmende zoogdieren op aarde, en ze waren zeldzaam. Nou, daar gaan we weer dacht ik. Maar nee, binnen 5 minuten waren ze daar, en niet 1 maar wel 10, en daarna weer 10 en daarna.... Inderdaad, zeer zeldzaam die beestjes, maar erg leuk om naar te kijken. Tijdens de boottocht ook nog een blauwe pinguin zien drijven (of hij nou blauw van de kou was, of dat dat zo hoorde vertelt het verhaal niet) en wat zeehonden op een rots. En om 4 uur was het tijd om naar huis te gaan, dus ik lekker in de bus een beetje pitten totdat....... de bus ineens stopte bij Barry's Kaasmakerij. Dit kon niet waar zijn, daar gingen we weer. We kregen een DVD van 5 minuten te zien hoe kaas werd gemaakt (van melk), om vervolgens een blokje Gouda en Maasdammer voorgeschoteld te krijgen. Daarna is het natuurlijk de bedoeling dat we kaas kochten, naar Sue raadde dat af, want het kwam toch niet door de douane. WAT DOEN WE DAAR DAN!!!. He, he, eindelijk naar huis, slaap, slaap.....REM! Wat nu weer. We staan bij de lokale aardappelboer. Wat doen we daar. Allemaal naar binnen, de man vertelde niet eens wat, maar het was de bedoeling dat we een mud aardappelen kochten. Echt gekker moest het niet worden. Er zijn natuurlijk altijd gekken die wat aardappelen kopen, en toen deze personen hadden afgerekend gingen we weer op weg naar Christchurch. Ik deed natuurlijk geen oog meer dicht, en iedere keer datSue remde keek ik of er ene lokale bakker, wijnboer of slager langs de kant van de weg stond.

Vanmorgen met de Magic Bus op weg gaan naar Kaikoura, waar ik nu ben. Hier is weinig te beleven (weer een strandplaatsje waar je weer kan kayakken, dolfijnen en walvissen kijken, zeehonden zien etc, ik heb dat nu al een paar keer gedaan). Heb gebruik genmaakt om mijn verdere reisplannen te maken, en er staan een paar leuke dingen op het programma, maar dat vertel ik nog niet. Morgen ga ik dan ook door naar Nelson, waar ik 3 dagen blijf.

Tot slot nog iets over mijn hotel. Ik boek de hotels telefonisch, na op internet wat gegluurd te hebben. Nou, de New Commercial Hotel en Motel zag er kek uit, dus geboekt. Wat ik al eens eerder gezegd heb, geef je hotel een tijdloze naam (ik ben ooit eens in Hotel Modern geweest, dat zal ongetwijfeld ooit modern geweest zijn; en Hotel Gletscherblick is met de huidige klimaatverandering over een aantal jaar ook een rare naam). Je begrijpt het natuurlijk al, dit hotel was ooit nieuw, maar dat is heel lang geleden. Ik heb weer eens een kamertje met een bed, tafel en een TV waar de eerste uitzendingen van Willen Duys op uitgezonden zijn. Maar goed, het is maar voor 1 nacht, morgen naar Nelson met de magic Bus