De titel van dit verhaaltje refereert aan mijn Oostenrijkse idool, Dj Otzi. Hij heeft ooit het het onsterfelijke nummer ' Wir haben Sankt Anton uberlebt' gemaakt, ik heb Franz Josef uberlebt.

Hier een een filmpje van dit nummer

http://www.youtube.com/watch?v=-NubQE9FPug

Ik ben 3 dagen in Franz Josef geweest, en die waren heerlijk. Lekker in de zon, met bergen op de achtergrond, wat wil je nog meer. En de goeie keus gemaakt, want de bekpekkertjes moesten van de sjoof al weer naar 2 dagen weg, dus die hebben de 3e dag strak blauwe lucht gemist. De eerste middag Franz Josef verkent, het heeft 1 hoofdstraat, de snelweg A6 (niet te vergelijken qua omvang en drukte met onze A6) en 2 zijstraten, en dat is het dan. Verder bestaat Franz Josef uit wat restaurants, een bar, een VVV, een boekenwinkel en een geldautomaat. Maar de volgende dag was het dan ook tijd om het hoogtepunt (zowel letterlijk als figuurlijk) te gaan bekijken, de gletsjer. Volgens de Klavannen in deze wereld zijn er naar 3 gletjsers die je van zeenivo kan beklimmen, en daar is Franz Josef er 1 van.

De dag ervoor werd een ieder verteld goed aangekleed op het ochtendappel te verschijnen, immers we gingen een ijsklomp beklimmen, en dat was dus minimaal 0 graden. Daar stonden we dan die morgen, tientallen michelinmannetjes. De een had nog meer aan dan de ander, maar er zat natuurlijk ookweer een dwarrel bij die alleen een tshirt en sportbroek aanhad. Ik had een tshirt aan, een overhemd en een skijack. In mijn rugzak nog een trui en extra tshirt. Wat kon me gebeuren. Veel te veel natuurlijk, het was gewoon heet en toen ik de gids in zijn tshirt voor ons zag staan, was ik er snel uit. Weg met die trui en tshirt, overhemd in de rugzak. Nadat we allemaal aangekleed waren, (je krijgt van alles mee, een regenbroek, een regenjas, een muts, handschoenen, laarzen en zogenaamde crampons, een spijkerzool die je onder je laarzen vastmaakt), in de bus op weg naarde gletsjer. Vanaf de parkeerplaats was het nog een uur lopen, maar daar was ie dan, de Franz Josef gletsjer. Onwaarschijnlijk mooi. Maar om dat te bewonderen had ik maar 5 minuten, want de spijkerzolen moesten aan en we moesten omhoog. Die spijkers zijn gemaakt om op ijs te lopen, echter het eerste uur moesten we een zeer steile heuvel op, met gruis en stenen. Om nog in de sfeer van de Sint te blijven, daar wordt Sinterklaas niet vrolijk van. Wat een geploeter en gestuntel. En dan te bedenken dat we dezelfde weg terug moesten straks, wat een vooruitzicht. Na de heuvel kwamen we dan eindelijk op het ijs, en daar liepen die spijkerdingen prima. Je kon omhoog en omlaag lopen hoe je wilde, je stond gewoon vast. Maar, de gids had een bijl bij zich om in het ijs traptreden voor ons uit te hakken, dus dat deed hij ook braaf. Alsof de man bij een bouwbedrijf werkte, wat ging hij te keer. Het leek wat het hakkertje uit de videogame lemmings. Hetleek wel alsof hij dacht dat er rolstoelers mee waren, wat een gehak en het was nergens voor nodig.

In mijn groep zaten ook nog 1 man en 3 dames uit Singapore. 1 van de dames was als fotograaf gebombardeerd en deed ze met verve. Je werd gek van dat geknip. Dan weer 1 op de fote, 2, niemand, 3, op het ijs, in een grot met de gids, zonder de gids. Ik denk dat als je alle fotoos combineert, de hele gletsjer er op staat. Aan het eind van de dag gingen we omlaag, weer de gruishelling af, weer een uur lopen naar de bus. Ik was aardig afgestoffeerd na die dag.

Maar de volgende dag weer natuurlijk, je bent er maar 1 keer. Dit keer per helikopter op het ijs afgezet. Prachtig vluchtje (duurt maar 10 minuten) en weer 2 uur op het ijs rondgedarteld. Heel mooi, zelfs een rondje in een ijsgrot kunnen lopen. Ik heb een filmpje op youtube gevonden, een beetje wat ik dus gedaan heb.

http://www.youtube.com/watch?v=AD3R1897wkA

Om 1 uur was ik terug in Franz (dat mag je zo zeggen als je daar logeert) want om 1/2 6 stond kayakken op het programma. Ja, bezig bijtje, ik weet het, maar kayakken op een meer bij zonsondergang, dat leek me geweldig. De baas was Wayne, zijn maatje heette Basil, vernoemt naar de rat van Manuel uit Fawlty Towers (ja, Wiel, zoals de dolfijn naar Hector is vernoemd, Nelson naar Willy, en Wylches naar Pablo). Wayne legde uit hoe de kayak werkte, en wat bleek je stuurt niet met je peddel maar met je tenen. Er zit gewoon een stuurmechanisme voor in die kayak, en die bedien je met je tenen. De tocht was werkelijk geweldig, de rust, de natuur, en echt de zon onder zien gaan. Maar 4 uurzitten in een kayak, voor iemand die zo lenig is als een strijkplank, dat is geen lolletje. Toen we na 4 uur eindelijk uit die kayak mochten, heb ik nog een kwartier in die zithouding gezeten, voor dat ik staat was mefatsoenlijk uit tekreuken.

De volgende dag weer op weg metdeMagic Bus met mijn bekpekkertjes naar Queenstown. Nou, de bus stopte voor de stapelbedverhuurhostels en daar kwamen ze weer, uit alle hoeken en gaten.Sommigen gingen al slapen in de bus voor de sjoof vertrok, en 1 vrouwelijk bekpekkertje kwam ineens tevoorschijn toen de bus wilde vertrekken. Ze had zich verslapen, te zien aan haar voorkomen weer eens onder haar matras geslapen, en te oordelen naar wat ze aanhad gewoon in haarpyama zo de bus in. Al slapend ging de bus op weg, en natuurlijk waren er weer de verplichte stops.Ik zal er 2 noemen. We gingen weer eens naar deHector Dolfijntjes in de branding kijken, Ik begreep dat niet, in Akaroa, waar ik 2 weken eerder was werd me verteld dat die beestjes zeldzaam waren en alleen daar voor kwamen. En nu zag ik aan de andere kant van het eiland ineens weer een paar van die beesten. Ik geef het op. En dan was er dit keer de stop bij de plaatselijke fruitboer. De sjoof vertelde dat ze daar fruit verkochten en ook ijs met fruit. En wat gebeurt er, al die bekpekkertjes gingen zakkies vol met fruit kopen. Waarom, omdat de sjoof dat zei? ik weet het niet. Eindelijk ging de sjoof verder en waren om 5 uur in Queenstown. Bij de eerste stop wilde ik er direct uit, maar nee, eerst kwam een man van een reisburo nog even zeggen dat we toch snel onze ektifeties (activities in het engels, ik kan dat woord niet meer horen) zo snel mogelijk moesten boeken, en voor 1/2 8 alles in zijn kantoortje moesten betalen. Ik dacht dat dus niet, ik boek mijn eigen ektifeties. Ook deelde hij nog een pakje met goodies uit, waar ook een armbandje in zat. Als je dat om had, kreeg je in een bar 10% korting op je bier. Nou, ik zit niet in Club Med, en dus geen armband om.Mijn bekpekkertjes wel natuurlijk, want dan spaar je weer 50 cent per biertjes uit en als je dan 5000 biertjes heb gedronken, dan heb je genoeg bespaard omhierje hier in 1 keer voor 250 dollar in 10 secondern van een brug af te laten gooien.Is ff doordrinken, maar dan heb je ook iets.

Nu dus in Queenstown, vandaag gewoon beetje kijken.Morgen staatmijn ektifetieop het programma, maar daar schrijf ik wel overals ik die gedaan heb.

Ik hoop dat jullie allemaal braaf geweest zijn het afgelopen jaar, en dat de Sint dit heeft beloond metkadootjes in jullie schoen Ik heb alleen water en een oud OFS-dossier in mijn schoen gehad.Het gaat jullie goed.

Oh ja, ik heb nog een vraag voor onze bijdehande nepspanjool, waar is de Franz Josef gletsjer naar vernoemd?