Laat ik beginnen met lang zal ik leven, want ik ben vandaag in Nieuw Zeeland al jarig (lekker 12 uur eerder dan thuis), en ben vanacht dus ook door wat vrienden die wat moeite met het tijdsverschil hebben wakker gebeld en gesmst. Maar dat maakt niet uit, allemaal bedankt, was leuk.

Ik ben nu in Lake Tekapo, zit in een prachtig hutje aan een meer,veranda er bij, koelkastje met bier, prachtig uitzicht, kortom, geweldig hier. Een betere plek in Nieuw Zeeland om je verjaardag te vierenis er bijna niet. Om een indruk te geven, dit is de plek en de hutjes waar ik nu verblijf:

http://www.laketekapo-accommodation.co.nz/lake-tekapo-cabins/

Niet slecht he? En dat voor 50 euro per nacht!

Maar voor ik arriveerde in Lake Tekapo, eerst 3 dagen Queenstown en 1 dag Dunedin gedaan. Queenstown is het toeristen middelpunt van Nieuw Zeeland. De omgeving is schitterend, en je kan allerlei ektiveties doen. En dan bedoel ik ook allerlei. Ik ga ze niet allemaal opnoemen, maar het merendeel van de ektiveties bestaat je ergens van grote hoogte af of uit laten gooien met een apparaat om je lichaam dat er voor moet zorgen dat vlak voordat je te pletter slaat, je vrije val afremt. Ik zal niet uitputend zijn, maar een paar opnoemen:

Bungyjumpen, wie kent het niet, Je wordt met een elastiekje om je benen van een brug afgegooid en je hoopt dat de man die bepaalde hoe lang dat elastiekje moet zijn, de juiste getallen qua gewicht en lengte heeft ingevoerd, andershang je met je tanden in de weg. Het bungyjumpen schijnt hier uitgevonden te zijn (wie vindt nou zoiets uit) en de meest uitdagende is 134 meter naar beneden.

Dan is er Skydiven. Je laat je van 4 of 5 km hoogte (je hebt nog keus) uit een vliegtuig duwen, vastgeklonken aan een mannetje of vrouwtje die weet hoe de parachute open gaat. Om je gerust te stellen zegt hij of zij dat het met hem nog nooit fout is gegaan. Nou dat is een onzin, want wie vertelt het nou na als het wel fout is gegaan. Bovendien moet je maar hopen dat hij de avond ervoor er niet achter kwam dat zijn vriendin met zijn beste vriend vreemd was gegaan, want dan kon je onderweg naar aarde wel eens een probeem hebben

Parapanten, samen met een instructeur heel hard van een berg afrennen en dan ineens is de berg weg en hoop je dat de instructeur zijn matrasje waar hij die nacht nog op geslapen heeft bij zich heeft, anders ga je met duizelingwekkende snelheid het ravijn in.

En dan canyonswinging, helelmaal waanzin. Je zit aan 1 kant van de canyon, onder je stroomt de rivier, je zit vast aan een touw, op een stoel en iemand duwt de stoel van de rand en daar ga je, als een soort Indiana Jones richting de overkant. Oh ja, je kan het ook nog op een 2 persoonsbank doen.

De laatste die ik wil noemen heeft niets met te pletter vallen te maken, maar je te pletter laten slaan op een rots in de rivier. Het heet Mad Dog Riverboarding, je ligt op een strijkplank in de rivier, helmpje op, en je gaat met de stroom mee de rivier af. Wat ze je niet vertellen is dat die rivier ook voor raften wordt gebruikt, dus kenners weten wat dat betekent.

Dat er met dat gedoe geen doden of gewonden vallen, is me een raadsel. Nou, ik heb me aan deze waanzige ectiveties dus niet gewaagd, maar toch ook wel gekke dingen eigenlijk gedaan. De eerste dag eerst de omgevng verkent, en stuk gewandeld.Ook hele mooie route door het bos gevolgd, die me langs een oude rioolpijp voerde. Na een kilometer was ik die pijp wel zat, dus omgekeerd. Op de weg terug kwam ik een Amerikaans echtpaar tegen, de familie Mazelli. De Don en zijn vrouwwonen in Ventura, Californie, en toen ik vertelde dat mijn reis daar langsvoerde, kreeg ik adres, telefoonnummer en de uitnodiging zeker langs te komen (hoe snel maak je vrienden).

De tweede dag stonden de echte ektiveties op het programma. Om lekker wakker te worden deed ik om 8 uur eerst de zogemaamde Shotoverjet. Dit is een Ferrari rode speedboat, die met 80 km per uur door de canyon over de Shotover rivier raast. Hier is een tweetal filmpjes er van:

http://www.shotoverjet.com/

http://www.youtube.com/watch?v=9J2fIRRTiXg

Je haar zit door de war en je bent gelijk wakker. Na deze race over de rivier was het gelijk tijd voor raften over de Shotover River. Om een indruk te geven hoe deze rivier is, weer een filmpje

http://www.youtube.com/watch?v=wo_iI8EIgnU

Daar word je niet vrolijk van he, als je dat zo ziet. Gelukkig was 1997, het jaar waar dit filmpje was opgenomen, een heftig jaar, en dit jaar was het een stuk rustiger. Het volgend filmpje laat zien hoe het raften ging, inclusief de tunnel van 170 meter, maar zo rustig alsdaar wordt getoond was het ook weerniet. Laat ik zeggen dat het tussen filmpje 1 en 2 was.

http://www.youtube.com/watch?v=aiOG5F9M8Hk

Vooral de rapid na de tunnel was wel heffie, gelijk na de tunnel dook je een rapid in. We konden maar net in de boot blijven.

Maar voor je de boot in mag, word je eerst goed aangekleed. Ik heb 2 keer geraft in mijn leven, de eerste keer in Equador op deRio Negro(de wasbeer heeftdeze rivier op de kaart gezet en zijn wetenschappeijke naam bevestigd) en deZambezi in Zambia.Van deze laatste heb ik slechts 1 rapid gedaan, want het bootje sloeg gelijk om, bijna verdronken dus was er gelijk klaar mee.Ik was gewend dat je een zwemvest krijgt en een helmpje, en dan gaan met die banaan. Nee, niet in Nieuw Zeeland. Eerst krijg je een wetsuit, daarna bijpassende laarsjes (leuk voor de dames), dan een regenjack(?), een zwemvest en een hempje. Daarna gingen we met een bus over een vreselijks smal weggetje door de bergen naar de startplaats. Daar werden de boten ingedeeld, en gelukkig zat ik in een boot met stoere mannen, en niet, zoals sommige boten, met 4 japanse lichtgewichten, die al gillen als ze onder de douche nat worden. Het raften was werkelijk top, het ging prima na 2 uur waren we klaar.

Na dit geraceen geklots was het de volgende dag tijd voor iets rustigers, funyakken. Dit is raften voor bejaarden zeg maar. Jekrijgt een opblaaskano en gezapig peddelend ga je de rivier af.Mooie ectivetie als afsluiting van Queenstown dacht ik.Maar helaas, het was zo slecht weer, dat dit werd afgeblazen (de kanoos werden niet opgeblazen), dus maar niets gedaan die dag.

De volgende dag op weg naar Dunedin, met mijn bekpekkertjs weer. Wat had ik ze gemist. Daar kwamen ze weer in hun pyama, boodscchappentassen en zo.Ik heb eens stiekum gekeken wat daar nou in zat: een heel keukenkastje. Van mayo tot peper, van boter tot kaas tot pindakaas.

In Dunedin was weinig te doen, gewooneen stad met niets bijzonders. De ectiveties die de sjoof ons voorschoteldewas een bezoek aan een choclade fabriek, inclusief een choclade waterval(tja, wat moet ik daar nou weer). 23 bekpekkertjes besloten naar de chocoladefabriek te gaan, ik vraag je.En natuurlijkweer eens pinquins en zeehonden kijken. Dit keer hadden de pinquins gele ogen, en de zeehonden konijnenbont om hun lichaam. Het zal wel, ik heb die beesten genoeg gezien, daar deed ik niet meer aan mee. Dus maar een lokaal museum bezocht, best leuk, maar ook daar hadden ze pinquins en zeehonden, alleen opgezet. Je ontkomt niet aan die beesten blijkbaar.

Daarna dus op weg naar Lake Tekapo, ook weer met mijn bekpekkrtjes. Vlak voor we Dunedin verlieten stopten bij de steilste straat ter wereld (werd ons weer wijsgemaakt) en die moest natuurlijk beklommen worden. Pff wat en tocht, ik hadmaar 1kop koffie achter mijn kiezen, dat is afzien. Maar goed, daarna dus op weg naar Lake Tekapo, waar ik nu ben.

Hier kun je prachtig wandelen, dat ga is dadelijk dan ook doen. Ja kan een kerkje bekijken aan de oever van het meer (lekker bijzonder) en een standbeeld van een hond. Opwindend allemaal. Maar ik ga Mount John beklimmen (is slechts 300 meter hoger). Het bijzondere van deze berg is dat er een sterrenwacht bovenop staat, vanwege de zuivere lucht en de heldere hemel die hier bijna altijd is. Nou goede keus, gisteravond was het bewolkt en nu staat de berg in de mist. Zie je lekker veel dus door die kijker.

Morgen ga ik naar Christchurch, en neem met pijn in mijn hart afscheid van mijn bekpekkertjes. Hoewel ik nog een Magic buspas heb, ga ikalleen verder.Dat gaat sneller ennaar plekken op het noord eiland, die ik wil zien, en de Magicbus niet aandoet

Ok, dat was het weer, ik ga wandenelen. Bovendien ben ik het internetcafe zat, want er zit een Nederlands stel nu al een uur te brallen (he lekker ding, alles kits achter de rits?) via internet met het thuisfront, het is blaartrekkend, want ik versta alles, en zij maar denken dat er geen Nederlanders in het cafeetje hier zitten..... (hoe is het met Fransen zijn lange lans?)