Een Big Bula voor iedereen, de beste wensen voor 2010, en dat het een mooi jaar mag worden. Ik ben vanmiddag teruggekomen in Club Fijin Resort in Nadi, na 12 dagen de Mamanuca's en Yasawa's bezocht te hebben. Om maar gelijk een management samenvatting te geven, het was onwaarschijnlijk mooi, tropisch en fantastisch. Presies zoals je tropische eilanden voorstelt, witte stranden, blauwe zee, palmbomen, hangmatje en een coktail.

Maar voor ik begin met de eilanden, eerst een paar algemeenheden. Dat begint met Bula (welkom). Bula heeft 3 gradaties. Een gewone bula, dus halllo, dan is er een big bula, dat is als je het echt naar je zin hebt en meerdere personen ineens een bula wil wensen, en dan is er de hors categorie, een very big bula. Maar dan ga je ook werkelijk helemaal uit je plaat. Ik denk dat ik gemiddeld 10 keer per uur wel bula heb gehoord of gezegd heb, dus er van uitgaande dat je 16 uur op bent, maal 12 dagen, maal 10 bula's, dan heb ik de afgelopen 12 dagen bijna 2000 keer bula gehoord. Zo, ga daar maar eens aanstaan zou ik zeggen. En ik heb nog 3 dagen hier op Fiji.

Dan het reizen langs de eilanden. Eigenlijk heel simpel, er vaart een witte boot voor de Mamanuca's en een gele voor de Yasawa's (de Flyer). En denk nou niet dat het veerpontjes zijn zoals deze 1 keer per 6 maanden in Indonesie of India omslaan, nee het zijn Hightech Catamarans met 2 formule 1motoren onder de moterkap. Als een boot bij een eiland aankomt, komen er kleine bootjes langzij om bagage en passagiers op te halen. Aan het bootje dat je ophaalt lees de luxe van het eiland af. Ik heb van een drijfende badkuip met buitenboordmotor tot en met een luxe bootje met een dakje en een glasbodem gezeten. Oh ja, hou je bagage in de gaten, want voor je het weet verdwijnt die met het verkeerde bootje uit zicht naar een eiland waar je niet naar toe gaat.

Als je aankomt op een eiland, staat daar de staf je welkom te zingen. Ook dat varieert van 1 barkeeper tot en met het voltallige personeel. En bij 1 eiland dat ik verliet stonden ze ook vaarwel te zingen, je had echt het idee dat je daar maanden had gezeten en ze echt jammer vonden dat je vertrok.

Ook de accomodaties varieerden. Ik heb er 6 gehad en geen 1 was er hetzelfde. Een hutje heet een bure, en de variaties waren: 1) alleen een bed, warme douche, en stoel buiten, 2) alleen een bed met koude douche, 3) een bed met kast, tafel en stoel buiten en warme douche 4) een bed met kast en koude douche, 5) een bed in een hutje van 2 bij 2, en een veranda ( en ja, waar laat je dan de douche? Wel die deel je dus als een camping met bekpekkertjes, 6) een bed met kast, koelkast, warme douche en veranda. Hoeveel variaties wil je hebben.

Maar goed dan de reis.

Dag 1: Vertrek van Fiji Resort. Ik zou om 7 uur opgehaald worden, dus strak om 6:55 stond ik bij de receptie. En wat denk je, zou er een busje of iets dergelijks zijn? Nee natuurlijk niet. Om 7:30 de dame achter de receptie gevraagd of ze een naar het reisburootje kon bellen waar ze bleven, en de mededeling was dat ze er aan kwamen. Nou dat klopte, ik werd opgehaald met een taxi, en gedropt in het Mercure Hotel. Daar zag ik net de gele bus verdwijnen die ik moest hebben. Geen probleem werd er gezegd, er komt een witte bus. Na een half uur kwam de witte bus, en die bracht me naar de haven. Daar aangekomen zag ik net mijn gele boot vertrekken Ahhhhhhhhhhhhhh.... Geen probleem werd er gezegd, dan neem je gewoon de witte boot. Uiteindelijk kwam ik om 11 uur op mijn eerste eiland, Bounty terecht. Paradijsje, strand en palmbomen en in 30 minuten loop je rond het eiland. Daar heb ik dus mijn kerstmaal gegeten. Dit samen met een Amerikaan, die lid was van de entertainment commissie. Hij was divemaster, maar in2 dagen heb ik hem 30 minuten in een zwembad van 1 meter diep zien burrelen. Er was een heus menu gemaakt, een voor- hoofd- en nagerecht. alleen er was natuurlijk weer eens wat bijzonders, je kon uitsluitend kiezen uit een voor en hoofd of hoofd en na. Ik kon de dame niet overtuigen dat ik alle 3 wilde hebben, maar ook de combinatie voor en na was niet mogelijk. Dan haak je toch echt even af. De kerstmaaltijd bestond uit een soepje en rijst met een kip die in 2005 al gehoord moet hebben dat hij op kerst 2009 eregast zou zijn. Na de maaltijd was het tijd voor wat gegospel van het personee, gevolgd door een vuurdans. Wel. de mannen waren duidelijk nog in opleidingsfase, want 1 fakkel vloog het publiek in, een andere fakkel in het zwembad (dat was weer een veilig gevoel) en met 1 fakkel stak hij ineens de houten vlonders voor het zwembad aan. Gelukkig hoefde het plaatselijke Beverwijk niet in actie te komen.

Dag 2 stond een zeiltrip met de Seaspray op het programma. Niet dat die boot ook maar 1 keer zeilde, maar de folderttjes zagen er goed uit. De ceremoniemeester op de boot heette Sam, tonnetje rond. Na een big bula gingen we op pad, op weg naar het Tom Hanks eiland. Daar bleek de film Castaway te zijn opgenomen, echter dat zei me niks. Sam vertelde waar alle spannende scenes waren opgenomen, maar wederom, dat zei me helemaal niks. Op het eiland wat gezommen en gezond, en na de lunch op weg naar een traditioneel dorp. Daar zouden we ontvangen worden door de chief, echter deze man had een uitvaart, dus geen chief. Geen probleem, dan is er natuurlijk de lokale markt. Nou, wat wij 300 jaar geleden aan de eilandbewoners gratis aan spiegeltjes en kraaltjes haddengegeven, werd nu met dikke winst terugverkocht. Wat een zooi. S' avonds gegeten met een Zwitserse dame die alleen op vakantie was. Deze dame had 2 hutkoffers bij zich, kwam met pumpjes de badkuip af (er zijn geen stijgers, dus door de branding) en was ultra schoon. Niet helemaalhet Hilton zou ik zeggen, maar ze zag er wel de humor van in.

Dag 3 naar het volgende eiland, Kuata. Daar verbleef ik in Kuata Natural Resort. Het resort deed zijn naam eer aan, alles was van hout, echter waaibomenhout, en aangezien orkaan (en niet oorkaan) Mick 2 weken daarvoor er overheen had geblazen, was de helft verdwenen. Wat een bende zeg, huisjes in elkaar, parasolletjes en boompjes omver. Daar heb ik Katriona ontmoet, een Australische uit Melbourne. Aardige dame, maar mierzoet, soms barste het glazuur opje tanden. Ook was een Canadese. Patricia. Zij had de unieke gave om in 1 op de 3 zinnen het woord IK te gebruiken, en had werkelijk geen interesse in andere personen. Daar was ik gauw klaar mee. Tja, en je zit opeen weggewaaid eiland, met zijn tienen, dus savonds had je elkaar gauw gevonden.

Dag 4. Snorkelen met haaien. Ja, dat was gaaf. Met de drijfende badkuip naar een rif, water in en na een minuut zag je onder je de eerste haai. Al snorkelend verder langs het rif, tot het punt waar er een soort bassin was, en daar probeerden ze de haaien te voeren. Er kwamen er uiteindelijlk 5, rifhaaien, ik denk maximaal 1,5 meter. Je kon ze aanraken en vastpakken, geweldig. Na het gesnorkel s' middags weer eens een dorpje aan de overkant bezocht. Het bezoek duurde 10 minuten, wederom zou de chief ons ontvangen, echter hij was 1 1/2 maand geleden overleden en er was nog geen nieuwe. Dus verder naar het plaatselijk resort. De gids zei dat we wat de drinken konden nemen, dus Katriona en ik een biertje besteld, blikje geopend, en ineens was het tijd om weer terug te gaan. Dus het biertje maar in de badkuip opgedronken. S'a vonds stond er weer entertainment ophet programma. De eerste 6 minuten bestond uit het meedoen met de plaatselijke buladans (ja er is zelfs een dans naar vernoemd), en daarna 5 minuten plaatselijke stoelendans gedaan. De avond werd afgesloten met een kavaceremonie. Ik ga niet uiteggen wat dat nou weer is, maar kava is de traditionele drank van de Fijianen. Er zit geen alcohol in, en wordt gemaakt door een wortel fijn te malen, in een theedoek met water te doen en deze uit te wringen. Het ziet er niet uit, en smaakt naar een bakje modder, presies zoals je he tvoorstelt als je thuis je theedoek uitwringt en daarna de rotzooi die er uitkomt lekker op drinkt.

Dag 5 naar Korovou. Wat een verademing, een paradijsje. Zwembad, palmbomen en wit strand. De hele dag lekker niks gedaan, op wat koffiedrinken met de vissen na. S' avonds in contact gekomen met 3 Australiers, waarvan 1 uit Servie kwam, 1 uit Kroatie en 1 uit Turkije. De Servische zag er uit als een skippybal, en ik zat tegenover haar zo nu en dan te brabbelen. De turkse (ze zag er trouwens helemaal niet turks uit) zat naast de skippybal, en zo nu en dan begon ze er gewoon doorheemn te kwekken. Ik verstond er geen pepernoot van, bovendien was ze in staat 5 kwartier in een uur te praten. De kroaat deed zijn mond niet open, alleen als de serveerster vroeg of hij NOG een bakje soep wilde. Na 5 bakken soep vond het het wel genoeg, en na 2 borden spaghetti en het toetje van de skippybal achterover gewerkt te hebbem, was hij voldaan. Wat een avond.

Dag 6 kwam Katriona van Kuata aangedreven. Leuk, en gezellig. Ze werkt overigens voor Toyata, maar rijdt een Honda. Ik word daar zo moe van. Niet veel gedaan, lekker gezwommen, boek uitgelezen, en met een wijntje van de zonsondergang genoten. S' avonds gegetenmet 2 Colombiaanse jongens, die me probeerden te overtuigen dat Colombia geheel veilig was om te reizen. Dar zal best, maar nu ff niet.

Dag 7 op weg naar het volgenden eiland, de meest noordelijke van de Yasawa's, Tavewa. Daar verbleef ik in Coral View, en het was 31 december, dus daar zou ik nieuwjaar vieren. Coral view staat bekend om het feit dathet daar altijd waait, en dat deed het dan ook. Hutjes in Fiji hebben geen ramen, maar een soort grove lamellen. Nou de wind vloog er doorheen, regelmatig vlogen de gordijnen tegen het plafond. Even je huis laten doorwaaien heeft een hele andere betekenis voor me gekregen. Bovendien had mijn hutje een fannetje. Een fannetje, terwijl windkracht 7 over je heen waait als je in bed ligt, leg het mij maar eens uit. In Coral View kwma ik de eerste Nederlanders op Fiji tegen, Bart en zijn vriendin. En wat bleek, Bart werkte voor Cap Gemini. Nou, we waren het snel eens dat Atos, Logica en Accenture niks waren en Cap en Ordina top, dus werden we vrienden. Ook met 2 Duitsers gesproken. Een van hen werkte bij Accenture, nadat we samen tot de conclusie waren gekomen dat Cap, Atos en Logica niks waren, werden we vrienden. En dan liep ik tegen de volgende Nederlander aan, Erik. Erik had een vriend die bij Ordina werkt, en gedetacheerd was bij T-Mobile. Na samen besloten te hebben dat Cap, Logica, Atos en Accenture niks waren, werden we vrienden. De oudejaarsmaatijd bestond uit vlees, dat gegaard werd onder de grond. We mochten kijken hoe het er uit werd gehaald, en dat was de lokale vuinesbelt. Smakelijk eten. Na het eten was het tijd voor de nieuwjaarsparty en wat hadden ze verzonnen, jongens als meisjes en meisjes als jongens verkleed. Tja, daar ben ik te oud voor. Maar de plaatselujke ceremoniemeester had daar wel een oplossing voor, ik werd voorzitter van de jury. De jury moest bepalen wie het best op een jongen/meisje leek. Daar zat ik dan, Henk Jan Smits in Fiji. Zonnebril in mijn haar en 15 meisjes en 15 jongens aan me voorbij zien komen. De uitslag was voor mij duidelijk, de winnares bij de meisjes (die dus als jongens verkleed waren) was gewoon het lekkerste ding, bij de jongens degene die de grootste kokosnoten onder zijn shirt had. Daarna was het tijd om naar buiten te gaan, want het was bijna 12 uur. Volgens mij 5 minuten te vroeg, maar daar werd het vuurwerk met werkelijk oorverdovend geknal afgestoken: 3 Romeinse kaarsen. Om 2 uur vond ik het welletjes en met wapperende haren in mijn bed in slaap gevallen

Dag 8. Uitkreuken van gisteren. Ik werd herkend als voorzitter van de jury, en je wil het geloven of niet, maar enige dames gingen discussieren over de uitslag. Nou, daar kreeg ik dus uitslag van. De dag weinig gedaan, s' avonds een potje poolbiljart gedaan volgens Ausralische regels, wat in hield dat ik gewoon verloor.

Dag 9 op weg naar volgende eiland en resort, Manta Ray. Heerlijk strand, wat gesnorkeld, gelezen. S' avonds gegeten met Terry, een Austarlier van 46 die voor het eerst buiten een straal van 100 km buiten Sydney was. Hij was er met een vriendin die Patty heette, ook weer iemand die graag over haar zelf sprak. Zij probeerde Fiji te spreken, wat uiteaard alleen maar tot misverstanden leidde. Zij vroeg Terry regelmatig hoe zijn Ika was (vis), en Terry antwoorde steevast dat zijn VIS heerlijk was. Ook wist ze me te vertellen dat ik nokkies op mijn bord had. Ik heb ze nietr herkend, maar ook geen idee wat dat waren.

Dag 10 op weg naar Beachcomber, het feesteiland.Op zich klopt dat wel, echter het valt wel reuze mee. Het is een zandhoop met een paar palmbomen, wat hutjes en een dorm van 60 stapelbedden!. Maar ook een heerlijk eiland. De excursie voor die dag bestond uit het rondlopen van het eiland, dus goed ingesmeerd, met 2 liter water op pad, en na 12 minuten en 24 seconden had ik de tocht volbracht. Bij het avondeten kwam er ineens een echt Engels beugelbekkie tegenover me zitten. Ik schatte haar 17 of 18, Hema zonnebrilletje op, metaal in haar mond en zuigend aan aan rietje in haar colaatje. Ze was er samen met haar moeder, echter die had haar voor 4 dagen op dat eiland gedropt en was er vandoor gegaan (ik heb wel een idee wat moedertje op Fiji zonder beugelbekkie aan het doen was). Daarna was er natuurlijk een Hidehi gebeuren, dit maal een krabrace. Maar voordat deze begon werden er 15 krabben geveild. Ze hadden de illustere namen als Maple Leaf from Canada, Ferrari from Italy, Bravehart form Scotland en ga zo maar door. En natruurlijk Bula from Fiji, hoe kon het anders. De eerste krabjes gingen voor 10 tot 15 dollar de deur uit de laatste (Bula from Fiji) voor 100!!! dollar. Voor een krabje. Maar goed,na de veiling was het tijd voor de race, die werd gewonnen door.... wie anders dan Bula from Fiji. De prijs was 300 dollar. Goede investering dus. Toen de ceremoniemeester weer aankondigde dat de buladans begon, was het tjd om af te haken.

Dag 11 heeft bestaan uit heerlijk op strand zitten, zwemmen, lezen, biertje drinken, kortom van de laatste dag op de eilanden genieten.

En nu is het dag 12, en ben weer terug waar ik begonnen was, Nadi. Het was echt geweldig, een aanrader voor wie van tropische stranden houdt. Nog 3 nachten en dan op naar het volgende eiland, Hawai.