Nou, ik ben terug op Nederlands grondgebied, en dat zal ik weten ook. Jemig, wat een cultuurschok. Was ik gewend om 4 maanden Engels te spreken, begint ineens iedereen Nederlands tegen me te kwekken. Maar ja, ik heb zelf gekozen om naar Curacao te gaan, dus wat zeur ik dan weer.

Ben hier afgelopen vrijdagavond aangekomen, en zit midden in het centrum van Willemstad. Het hotel is wat vergane glorie, de kamer is standaard en voldoet, en er is ook een zwembad bij. Ik heb zelfs een airco, en je zou zeggen, dat is lekker. Maar niet als de airco niet uit mag en het kamermeisje deze constant op 23 graden zet. Je komt iedere keer een ijskast in, je oren vriezen in de kamer van je hoofd af. Anderzijds, zo kan ik goed wennen aan de temperaturen in Nederland. Ik ben ook in gevecht met haar, zet de airco iedere keer op 30 graden en doe de gordijnen open, zij zet de airco op 23 graden en doet de gordijnen dicht. Ben beniewd wie dit gaat winnen.

En ja, ik ben dus aan het inburgeren, begrijp nu wat al die mensen die die dit moeten doen, mee maken. Vreselijk. Wat een raar volk zijn jullie Hollanders toch. De eerste dag had ik nog geen slok koffie genomen, of een Nederlandse dame begint ineens tegen me te klagen over van alles en nog wat. Wat een leven moet ze hebben als ik dat zo aanhoorde. Ik probeerde nog net te doen alsof ik Amerikaan was, maar dat was onbegonnen werk. Ze was op een cruise, (via de Holland-Amerika lijn, Karen, ben jij hier dan ook geweest?) en deze boot deed een dag Curacao aan. Wat toevallig, had ik ook gedaan. Oh, zei ze, en waar ben je geweest dan en hoe had je dat geregeld? Ik vertelde over mijn avontuur naar de Bahama's, mijn reis om de wereld, en dat deed haar kunstgebit bijna uit haar mond vallen. Kun je zomaar buiten Nederland om een cruise boeken. Ja, dat kan, want dat doen ze in Amerika ook. Je kan zelfs naar de kapper in Amerika als Nederlander vertelde ik haar. Die hint begreep ze niet. En hoe doe je dat dan, die reis om de wereld. En daar kwam de onvermijdelijke vraag waar jullie Nederlanders allemaal om bekend zijn: Hoeveel kost dat wel niet. Ik zat werkelijk te suizen op mijn stoel, en kreeg spontaan de neiging mijn reis te verlengen met een aantal maanden.

Maar de inburgering hield niet op. Ze verkopen hier kroketten, fricandellen en porties bitterballen. Dat jullie dat lusten, wat een narigheid is dat zeg. En maandag is de daghap bij cafe de Buren (je verzint het gewoon niet) stampot. Stampot, in een deel van de wereld waar het gemiddeld 30 graden is. Om maar te zwijgen over bami, nasi, shoarma, amstel, heineken en grolsch. Ik werd aangevallen door een man met van Nelle shag, die me blokjes Edammer wilde aansmeren. De lucht alleen al deed me onpasselijk worden. Zo je bent weer thuis.

Snel naar mijn kamer, ff TV kijken. Zit ik ineens naar een programma dat op zoek naar Mary Poppinsis te kijken, op BVN (dit is een zender die Nederlandse en Belgische programma's in het buitenland uitzendt). Waarom zijn jullie Nederlanders op zoek naar Mary Poppins, vertel me dat eens. Ze bestaat helemaal niet, is een filmfiguur, maar jullie zijn er naar op zoek. Ik kan je vertellen, die ga je dus niet vinden. Ook zag ik daarna het NOS-journaal na 4 maanden van de Hollandse kneuterigheid verbannen te zijn. Ik kreeg er barsten van in me gezicht, waar hebben jullie je de afgelopen maanden mee bezig gehouden. Agnes Kant (moest even denken wie dat ook alweer was) zingend op een podium.

Je begrijpt, ik heb die nacht niet geslapen. Ik zag steeds die klagende vrouw voor me, werd aangevallen door een reuzenkroket en vroor bijna mijn bed uit. Anderzijds maar goed ook dat ik dit doe, anders is de schok over 2 weken wellicht nog groter.

De afgelopen dagen heb ik Willemstad verkent, en daar heb je niet meer dan een paar uur voor nodig. Best gezellig, jammer van de Hollanders, maar het is niet anders. Hoogtepunt tot nu toe is het open en dicht gaan van de Emmabrug (degenen die in Curacao zijn geweest, weten waar ik het over heb). Dit is een drijvende brug, en als er een schip de haven in wil, wordt een motor gestart, en drijft de brug naar de kant. De toeristen (en Hollanders) kunnen er geen genoeg van krijgen. Ze kirren wat af, maken talloze fotoos. En dat van een brug die open gaat. Ik dacht de eerste keer, ik moet ook een foto maken, wie weet zie ik dat maar 1 keer. Nee hoor, dat ding gaat ieder half uur open, bijna 30 keer per dag. Zo bijzonder is dat dus.

Maar goed, ik ga eens een Grolsje drinken, bij Cafe de Buren op het Wilhelminaplein, met een Heineken uithangtbord, en als daghap een ouderwetse Schnitzel. Het is dat ik buiten zit, en niet in de sneeuw, anders zou ik zweren dat ik op het Plein in Den Haag zat. Ik knijp straks maar hard in mijn arm, om er zeker van de zijn dat ik echt bij de evenaar zit, 9 uur vliegen van Nederland.

Veel plezier met de sneeuw, de files (ik kan ze nu weer volgen) en het schoonkrabben van jullie autoruiten. Tot de volgende keer.

PS. Voor de echte liefhebbers die willen weten hoe de cruiseboot naar de Bahama's was en wat je daar allemaal kon doen, kijk op:

www.youtube.nl

en zoek op:

carnival sensation

Je gelooft waarschijnlijk je ogen niet.