Nog 1 dag en ik ga terug naar Nederland. Heb vandaag Martinair gebeld of de vlucht echt ging en of ik er op zat, helaas pindakaas, maar op beide vragen was het antwoord ja. Dus er is geen weg meer terug.

De laatste week hier op Curacao gerelalxed, en verder ingeburged. Wat betreft het eerste punt, dat is werkelijk geen probleem, dat heb je hier snel onder de knie. Het tweede, tja dat is toch wat anders. Maar je ontkomt er gewoon niet aan, je wordt meegezogen met de Hollandse gewoonten en moraal. Dus, ja, ik heb een broodje kaas besteld, een echt Hollands kopje koffie, Amstel gedronken, en als klap op de vuurpijl, een telegraaf gekocht, en helemaal uitgelezen. Wat een armoe zeg, het nederlandse nieuws.

Belangrijkste nieuws op de voorpagina was dat de sjoof van minister Plassterk op de busbaan had gereden! En dat hij de boete zelf moest betalen! De arme man, zelf de boete betalen. Daarnaast, er zijn bijna 150.000 mensen op Haiti omgekomen, regelmatig blaast iemand zich in Irak op, Griekenland is bijna failliet, en wat hebben wij voor wereldnieuws: De sjoof van minister Plassterk is aangehouden toen hij op de busbaan reed. Tja, denk daar maar eens over na.

Ja, en dan natuurlijk het Nationale Songfestival. Wat moet ik daar nog over zeggen. ZIt je 10.000 km van huis, in de zon, zie je ineens vader Bram stotteren wie er moet winnen. En dan lees je dat Ben Uitcramer het hem heeft voorgezegd. En dat Sjors Beker weer een andere mening had. Zelfs Goor werd geciteerd in de krant. Waar maken jullie je daar in Nederland nou druk om. Het maakt niet uit wie gaat met welk liedje, we halen de 2e ronde toch niet.

Zoals gezegd, de laatste week rustig aangedaan op Curacao. lekker bij het zwembad gezeten, strand gezocht, ontbeten aan de Sint Annabaai, hoe slecht kan je het hebben. Dinsdagavond met Rick meegeweest naar een bekerwedstrijd van zijn Bandelino tegen Willemstad 3. Altijd een lastige tegenstander, en dat bleek ook nu weer. Op weg naar het stadion vertelde Rick dat hij zich zorgen maakte over het aantal spelers dat zou komen opdagen. Maximaal 7 dacht hij, en had die middag ook koortsachtig iedereen gebeld. In het stadion waren er slechts een handvol spelers, maar wat bleek, toen de wedstrijd begon waren er zelfs meer dan 11, en gedurende de pot kwamen er steeds meer binnendruppelen. Wat een clubliefde.

Bandelino speelde een ongelukkige wedstrijd. Ondanks de 1-0 voorsprong tijdens de rust (wat een enorme discussie bij de tegenparij opleverde), was de einduitslag 1-3 voor Willemstad 3. Na het eerste biertje was iedereen de wedstrijd alweer vergeten. Toen we weg gingen, vroeg Rick tot 2 keer toe wie er de volgende dag kwamen trainen (lijkt me geen overbodige luxe na een verliespartij), de eerste oproep resulteerde in de vraag wie er nog een biertje moest, de 2e gaf 1 opgestoken hand, 2 man die zeiden dat ze niet kwamen, en de rest bierde vorlijk verder. Rick vertelde dat de opkomst de volgende dag 5man en hij zelf was, dus de training werd afgelast, en de kroeg werd bezocht. Het goede nieuws was dat Bandelino, ondanks het verlies, toch doorbekert, 13 maart staat de volgende wedstrijd op het programma.

Gisteren samen met Rick naar het Christoffelpark gegaan, om de Christoffelberg te beklimmen (375m hoog!). 1/2 7 stond Rick met zijn SUF klaar voor het hotel, 1/2 8 waren we bij het park. De mevrouw die de kaartjes verkocht keek ons verbaasd aan, en vroeg of we wel goed wijs waren. Maar, jongens van de gestampte hutspot met klapstuk als we zijn, gingen we op pad. We hebben de top op een duizendste meter gehaald, het scheelde werkelijk niets. 'S avonds gaan eten met het hele gezin in een typisch Antilliaans Indonesisch Restaurant, Sambal. Een Bami Goreng Rames bestelt. En toen was de cirkel rond. Ik bestelde dat zonder blikken of blozen, en dat betekende dat ik weer helemaal ingeburgerd was. Ik maakte me zelfs druk over het feit dat de uitbater geen Amstel had, maar alleen bier uit Venezuela. Ik kan naar huis.

En dan de afsluitende woorden. Zoals ik al eerder schreef, het zullen klisjees zijn, maar samenvattend was het werkelijk fantastisch, een enorme ervaring. Toen ik in Londen de eerste dag zat dacht ik: waar ben ik in godsnaam aan begonnen. Maar naarmate de reis vorderde werd het gewoon een automatisme, je weet bijna niet beter. Wat waren de leuke dingen en hoogtepunten? Heel veel, en ik heb veel foto's om daar nog naar te kijken. Maar sommige dingen schieten me spontaan binnen:

Hong Kong: De receptie van het hotel, waar de medewerkes me met mondkapjes verbaasd aankeken.

Australie, de reis van 9 dagen van Darwin naar Alice Springs, waar ik 4 medereizigers ontmoet heb waar ik nog steeds contact mee heb.

Nieuw Zeeland, de Franz Josef Gletjser en de bekpekkertjes waarmee ik op het zuid eiland in de bus zat ( ik ga ze echt niet vergeten)

Fiji, ja alle eilandjes waar ik geweest ben, maar het meest Coral View, waar ik oud en nieuw vierde, als Henk Jan in de jury zat en de wind door mijn hutje heen blies

Hawaii: Waikiki, echt, een Corona aan het strand daar drinken, terwijl de zon onder gaat, het is een aanrader.

San Francisco: zonder twijfel Alcatraz, en de nacht dat ik aankwam en met de man achter de receptie 3 tekilja weg hakte.

Los Angeles, de tocht door de heuvels van Hollywood en Bervely Hills.

Orlando: het bezoek aan de Universal Studios

De cruise naar de Bahama's. Ja, de cruise gewoon, echt wat een belevenis was dat (en hoe kan het anders, als de boot sensation heet). Hoogtepunt was de man's hairy chest competition.

Curacao. Het hele eiland, de tochten met Rick (en Sergio) en gewoon het relaxed kunnen zijn.

Er is nog zoveel te vertellen, en heb zoveel beleefd, dat kan ik nu op het blog niet kwijt. Ik ga hiervan een reisverslag maken, en laat jullie via deze blog weten wanneer het af is. Ook wat betreft foto's laat ik het jullie via hier weten waar je die kunt vinden.

Ik wil iedereen ook bedanken voor de telefoontjes, smsjes, reacties, en mails tijdens mijn reis. Je kunt je niet voorstellen hoe leuk dat is, als je iets uit Nederland (of Spanje hoort).

Nogmaals, bedankt voor het lezen, meeleven en reageren. Ik hoop dat jullie plezier beleefd hebben wat betreft mijn avonturen, en ik spreek jullie snel in Nederland weer.

Gr, Wim

Oh ja, tijdens de 5000 m race van onze Sven zit ik in het vliegtuig, maar ik hoef me nergens zorgen over te maken. De blokjes in de bochten zijn toch rood ipv groen. Er kan ons schaatsers dus niks gebeuren. (Pfff, waar maken we ons toch druk om)