Nog 36 uur, en dan vertrek ik eindelijk

Zoals de titel al zegt, nog 36 uur en dan vertrek ik eindelijk. Het wordt tijd ook, want je bent er bijna iedere dag wel even mee bezig. En hoe meer voorbereidingstijd je hebt, hoe meer er naar achter geschoven wordt. Zo kwam ik er vandaag achter dat het toch wel handig zou zijn van de eerste landen waar ik naar toe ga wat gangbare valuta op zak te hebben. Vandaag GWK gebeld en ik kan om 4 uur morgenmiddag Hongkong Dollars ophalen. Goh, daar had ik een maand de tijd voor.

Afgelopen maand toch ook weer rare fysieke dingen meegemaakt, waarvan je soms dacht dat daardoor de reis niet door kon gaan. Een kleine opsomming. Kreeg ineens last van mijn middelste teen aan mijn rechtervoet, het laatste kootje ervan. Alsof ik er doorheen zakte, bij iedere stap. Deed geen pijn maar was wel vervelend. Naar de huisarts geweest, aangewezen dat het mijn middelste teen was. Hij trekken, rukken , duwen er aan, maar kon niks vinden. Stuurde me naar de fysio, deed het zelfde en vroeg of ik wel zeker wist dat het mijn middelste teen was. Na wat aftapen en lopen kwam ik er achter dat het de een na kleinste was. Nou ja, de huisarts is betrouwbaar, die heeft inderdaad terecht niks gevonden. Nou moet ik elke dag met mijn teentje met een elastiekje dat teentje bewegen. Geloof je het zelf? Overigens, de 2e week van mijn onbetaald verlof ook ineens pijn in mijn rug gekregen. Dat zag de fysio als een project, maar ben niet gegaan. Voor je het weet trekt ze de boel in haar enthousiame aan gort en ben ik 3 maanden onder zeil. Gelukkig was de rug in een week over, maar goed, ik maakte me wel weer zorgen.

Vandaag ook maar weer even snel langs de tandarts geweest. Kreeg weer last van mijn tandvlees, was daar 4 maanden eerder al aan behandeld (ja Jessica, ik ben vrijwillig en op tijd gegaan). Nou, hij heeft een absesje weggehaald, en vertelde dat ik dat zelf ook kon doen. Waarschijnlijk met mijn nagelvijl, want ik neem geen tandartsgereedschap mee. En ja, als je eenmaal machteloos in die stoel ligt, wordt er natuurlijk misbuik gemaakt van de situaitie. Gelijk maar een controle, tandsteen er uit en ff lekker hakken. Wat een beulen zijn dat toch.

Maar goed, we gaan het allemaal wel overleven. Wat me dan weer verbaasde in 1 van de reacties was dat blijkbaar vanaf Frankrijk de bananenrepublieken wel beginnen. Mijn enige vriend in Spanje weet niet wie DJ Underground is, wie Bowser is, en wat de Eisbär inhoudt. Leven ze in Madrid nog in de vorige eeuw of zo. Nou speciaal voor hem heb ik 2 foto's van Boswer geplaatst. Hij zal me gaan vergezellen, zijn rugzak is al gepakt. Tja en de Eisbär is de onze held (DJ Underground en ik) uit Nikkis Stadl in Ischgl. Hieronder is de link waar je onze held kan vinden. Heb overigens wel het idee dat de zanger de nacht daarvoor onder zijn matras heeft geslapen i.p.v. er op.

www.youtube.com/watch?v=sz8OInsZZ1c

Maar de Eisbär wordt in populariteit benaderd door het Rote Pferd. Het lijkt wel een dierentuin in Ischgl, en dan was de wasbeer er niet eens bij. Goed, dan ook maar het Rote Pferd. Vooral de tekst vind ik zeer goed. Let overigens ook op de synchrone danspasjes, in elke apresskihut staan de oostenrijkers dit na te doen.

www.youtube.com/watch?v=Idovr2Yjv-A

Overigens, dat Rote Pferd kan in Nikkis Stadl, al was hij blind, geen schade aanrichten. Voor de geinteresseerden hoe die stal er uit ziet, kijk op

Nou, ik hoop dat ik jullie weer op de hoogte heb gehouden van de voorbereidingen, en sommigen weer wat beschaving heb bijgebracht.

Tot snel, Wim

Ik ga bijna weg

Over een aantal dagen is het zover, dan ga ik eindelijk weg. Volgens mij heb ik alles wel voorbereid, en wat ik mis lukt onderweg wel. Wij in Nederland zijn altijd van mening dat als we de grens bij Hazeldonk bij Belgie oversteken, we gelijk afgesneden zijn van enige vorm van beschaving, en dat de wereld geregeerd wordt door bananenrepublieken. Daar is niets te koop, de zorg heeft het nivo van Klaziena uit Zalk en Jomanda nog niet overschreden, en de supermarkten zijn schaars en verkeren nog in het stadium van de Gruyter, Simon de Wit en Jamin. Dat onze medemens het overleeft buiten de Nederlandse grenzen is voor velen een raadsel.

Helaas, indien iemand nog in bovenstaand verhaal gelooft, moet ik hem of haar toch teleurstellen. Met wat misplaatste arrogantie durf ik te stellen dat ik redelijk veel van de wereld heb gezien, en kan vertellen dat in de meeste afgelegen oorden op de wereld van alles te koop, verkrijgbaar en te beleven is. Uit eebn rijke ervaring zal ik een paar voorbeelden putten:

In de jungle van het Amazone woud, ver weg van de beschaving, is gewoon bier te koop (daar is wel een monopolie op, want even een biertje bij de buren halen is er niet bij natuurlijk, wellicht iets voor de NMA), komt er zelfs warm water uit de kraan, en is er elektriciteit.

Een bezoek aan de Masai stam in Kenia liet zien hoe deze mensen op primitieve wijze in kleine hutjes leefden, zonder enige vorm van luxe goederen, gewoon zitten op je hurken en slapen op de grond. Echter, het bereik van een mobiele teelfoon was maximaal, blijkbaar stond er vlak in de buurt een zendmast te twitteren.

In de woestijn van Jordanie geslapen in een bedoienentent. ver van de wereld, voorraden mee, de hele middag door de woestijn gereden. Wat een reis, ver van de beschaving, wie ging ons vinden als we zonder water kwamen te zitten. De volgende morgen, na een vreselijke nacht (je doet natuurlijk geen oog dicht), was iedereen klaar om weer door de woestijn terug naar de beschaving te gaan. Wat bleek, achter de tent was een geasfalteerde weg, die rechtstreeks naar Aman ging.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Moraal van het verhaal is dat er tegenwoordig bijna overal beschaving is, en wat ik niet heb kan ik dus regelen of kopen.

Via deze weblog zal ik regelmatig, indien mogelijk, laten weten wat ik onderweg allemaal beleef. Ook zal ik fotoos op deze website plaatsen. De route die ik volg is op de kaart te zien, maar zal hier globaal mijn reisplan aangeven.

3 oktober: Amsterdam - Londen

6 oktober: Londen -Hong Kong

10 oktober: Hong Kong - Perth

23 november: Melbourne - Christchurch

23 december: Auckland - Nadi (Fiji)

8 januari: Nadi - Honolulu

15 januari: Honolulu - San Francisco

21 februari: New York - Londen

Tot zover mijn eerste blog, zodra ik in Londen of Hongkong ben, kom ik weer in de lucht

Gr, Wim